Duke's Anti depressivum train

Vandaag zou-ie 99 geworden zijn: Duke Ellington. Het bekende Take the A train dien ik mijzelf regelmatig toe als depressieremmer. Het recept werd overigens niet uitgeschreven door Dr. Duke himself, maar door Billy Strayhorn (zie foto van beide heren). Ik gebruik het middel meestal oraal: door het te fluiten, of te scatten: tiedáááh, tiedada-tíedom, ... Maar, You Tube maakt ook vrolijk. Ik selecteerde de volgende filmpjes.

Billy Strayhorn

Dave Brubeck en Paul Desmond

Mingus sextet I (soli: Johnny Coles, trompet; Jackie Byard, piano; Eric Dolphy, basklarinet)

Mingus sextet II (Clifford Jordan, tenorsax)

Meedoen

Op school had ik een hartgrondige hekel aan zingen. Als de juf in mijn richting keek, liet ik snel mijn kaken wat hapbewegingen verrichten. Soms werd een kind aangewezen om solo een couplet ten gehore te brengen. Ik herinner mij niet dat dat mij ooit is overkomen, maar ik denk achteraf dat alleen degenen met enig talent deze eer te beurt viel. De afkeer van het moeten meezingen en de angst alléen te moeten zingen voor een gezelschap, is mij lang bijgebleven.

Gelukkig waren we thuis niet van een of andere kerk, zodat het moeten meezingen van psalmen tijdens kerkdiensten mij bespaard is gebleven. Tijdens mijn adolescentie had ik weer wel moeite met het meezingen van de Internationale, of het mee-scanderen in protestmarsen. De leus 'Dit Is Het Begin - Wij Gaan Door Met De Strijd!' moest je benadrukken door erbij in je handen te klappen. Vreselijk. Bij concerten werd hoe langer hoe meer van je verwacht, dat je met je armen in lucht meezwaaide, het liefst met een brandende aansteker.

Intussen ben ik die schaamte wel zo'n beetje voorbij. Maar toch... kom ik per ongeluk terecht op een bruiloft, een buurtfeestje, of in een treincoupé vol voetbalsupporters; dan kan dat gevoel terugkomen. Is er geen vluchtweg? Ontbreken de middelen om ter plekke snel en pijnloos, liefst onopvallend, te sterven?, dan blijft niets anders over dan: meedoen.

"Quand on est dans la merde, jusqu'au cou, il ne reste plus qu'à chanter" (Samuel Becket).

Zie Wim de Bie's Meneer Foppe zingt op straat

Musica Domenico

Nog meer Lente: Pina Bausch' opvatting van Stravinsky's Le Sacre du Printemps

Picknick

Vandaag zonnige picknick met vrienden en goede bekenden in Het Park bij de Euromast. Had een kort gesprek met een Rotterdamse museumdirecteur, die opgewonden vertelde over zijn brand (spreek uit: brent). Ik begreep weer 'ns dat ook musea afhankelijk zijn van 'kijkcijfers', net als die televisieprorgramma's, waar ik al jaren niet meer naar kijk. Ook maakte hij zich - terecht - druk over de uitlatingen van de Rotterdamse wethouder van cultuur Kaya (Groen Links). Had liever met hem over zijn collectie gesproken.

NRC Handelsblad over Rotterdamse 'kunstrel'

Friday Nite JAZZZzzz

Anita O'Day - Newport Jazz Festival 1958

Lente

Dezer dagen, zoals elk jaar weer: het Gorter-gevoel; Een Nieuwe Lente én-een Nieuw Geluid. Ik beleef het intens, blijf erin geloven, blijf erop hopen,...

Brussel 1958

Een halve eeuw geleden vond in Brussel de wereldtentoonstelling plaats. Wat moet het in die tijd fijn zijn geweest te geloven, nee te beseffen, dat alles vanaf nu (toen) beter zou worden. En inderdaad, vandaag kunnen we constateren dat het is uitgekomen! In Nederland kan zelfs een uitkeringtrekker een afgeprijsd biefstukje inslaan bij AH. In 'De Congo' is sindsdien niet zo heel veel veranderd. Maar bij ons in het Westen is Welvaart nog steeds een feit. Hoera!

VPRO Andere Tijden

CANVAS over de Expo '58

Almere's hart - 2

Onlangs bezocht ik Almere Stad. Volgens een enquête onder Volkskrantlezers, de lelijkste stad van Nederland. Nu ja, Volkskrantlezers zijn een soort linksige Telegraaflezers. Ze vullen in wat ze hebben onthouden van 'vroeger' en kijken vooral niet verder dan hun neus lang is. (Onder ons gezegd en gezwegen: had je mij een paar weken geleden gevraagd: "Welke stad vind jíj nou de allerlelijkste van Nederland?" Eh tja, ...).

Natuurlijk, Almere is erg. Maar, het nieuwe centrum is, sociaal / stedenbouwkundig, verdomd interessant. Ik bezocht dit keer alleen dat nieuwe, bijna affe, 'hart'. Een openbaring! Niet zozeer wat de genius loci betreft, die is gewoon Blokker-HEMA-Kruidvat. Hoewel er zeker sprake is van pogingen tot kunst en cultuur. Dat wordt nog een beetje verborgen gehouden voor de overwegend conservatieve bewoners. Geeft niet, komt later wel. Of niet. Ook goed. Wat ertoe doet is de structuur van het nieuwe 'hart'.

Het 'masterplan' is van Ome Rem en zijn OMA. OMA gebruikt Almere (selon moi) als proeftuin. Koolhaas heeft al heel lang ideeën over de 'verticale' stad. En die ideeën zijn niet zo gek (misschien zelfs wel enigszins geniaal). Vooralsnog is Almere Centrum een soort Madurodam, een bescheiden blauwdruk voor de toekomstige stad.

Mijn Almere-foto's

MUSICA Domenico

Das Lied von der Erde

Gehoornde Mozes

Vandaag nog even de tentoonstelling Vroege Hollanders in Boijmans Van Beuningen bezocht. Ontmoette een chagrijnige 'gehoornde' Mozes met grappige uitstaande haarplukjes. In het Hebreeuws komt het woord voor ‘licht’ (karan) overeen met het woord voor 'hoorn’ (keren), althans, het wordt net zo geschreven. In bijbelvertalingen was daardoor eeuwenlang sprake van een 'gehoornde', in plaats van een 'lichtende' Mozes. Een foutieve vertaling dus, hoewel het evenmin aannemelijk is dat Mozes licht zou hebben uitgestraald. De bekendste Mozes blijft natuurlijk die van Michelangelo. Zijn gehoornde haardos refereert aan Elzasser zuurkool met worstjes. Heerlijk.

Foto Michelangelo's Mozes (détail): Ulrich Mayring (voor Wikipedia)

Boijmans Van Beuningen

Friday Nite JAZZZzzz

Bird & Dizzy

Saturday Nite Music

Waiting on a friend
(Jagger / Richards)

Watching girls go passing by
It aint the latest thing
Im just standing in a doorway
Im just trying to make some sense
Out of these girls go passing by
The tales they tell of men
Im not waiting on a lady
Im just waiting on a friend

A smile relieves a heart that grieves
Remember what I said
Im not waiting on a lady
Im just waiting on a friend
Im just waiting on a friend

Dont need a whore
I dont need no booze
Dont need a virgin priest
But I need someone I can cry to
I need someone to protect
Making love and breaking hearts
It is a game for youth
But Im not waiting on a lady
Im just waiting on a friend

Waiting on a friemd

Friday Nite JAZZZzzz

Coltrane My favorite things. Eén van de belangrijkste composities van de 20ste eeuw. Ik ken diverse uitvoeringen, maar heb geen idee over het 'waar, wanneer en hoe' (wie is de pianist, wie is de fluitist?) van dit - prachtige - filmpje.

My favorite things

Almere's hart

Was voor Blauwe Kamer / 'scape in de 'lelijkste stad van Nederland'. Stukje volgt.

Gao Brothers

Einde 2005 ontmoette ik Gao Qiang in Dashanzi. Hij vertelde me o.a: ''De omhelzing behoort tot een van de oudste menselijke emoties. In onze tijd zijn wij daarvan vervreemd en voelen we ons er ongemakkelijk bij. In ons 'Hug Project' maken we vaak gebruik van vrijwilligers; maar soms betalen we mensen, vooral als zij bereid zijn naakt te poseren."

Wie zich a.s. zaterdag in Tokyo bevindt, wordt uitgenodigd deel te nemen aan de eerste performance van de Gao Brothers in Japan. Het is tevens de laatste performance in hun serie 'World Hug Day'.

Uit de uitnodiging: 'For this special performance at 101TOKYO, The Gao Brothers are looking for participants. If you would like to take part in this important event please contact gaobrothers@101tokyo.com '

Foto: Embrace at the Great Wall No. 1, uit Gao Brothers 1985-2005, Hunan Fine Arts Publishing House of China

Website van de Gao Brothers