Een oude anecdote. Drie overledenen komen bij de hemelpoort: Picasso, Casals en koningin Elizabeth van Groot-Brittannië. Elizabeth: "Ik ben koningin Elizabeth van Groot-Brittannië". Petrus: "Ja, dat kan iedereen wel beweren. Wacht even op uw beurt, u bent laatste in de rij". Petrus verzoekt eerst beide heren te bewijzen dat zij inderdaad de betreffende kunstenaars zijn. De ene Pablo krast snel iets op een stuk papier, de andere Pablo beroert slechts luttele seconden de snaren van zijn meegetorste cello. Petrus: "Okay heren, komt u verder, hartelijk welkom". Elizabeth: "Wie zijn dat dan wel, dat ze zo snel en gemakkelijk worden toegelaten?" Petrus: "Ach, dat weet u niet? Nou ja,... dan moet u koningin Elizabeth van Groot-Brittanië zijn! Komt u maar binnen mevrouw."
Pablo Casals plays BACH - Suite no 1 for Cello - part 1
Foto: Joan Descals
Geen opmerkingen:
Een reactie posten