Twintig jaar geleden (op 13 mei 1988) tuimelde Chet Baker uit een raam van een Amsterdams hotel en blies zijn laatste adem uit. Minder bekend is, dat hij enkele dagen daarvoor zijn laatste tonen blies in Rotterdamse jazz-gelegenheden: op 7 mei in Thelonious (bestaat niet meer) en op 8 mei in Dizzy (bestaat gelukkig nog wel).
Tijdens zijn verblijf in Nederland besteedde het VPRO-programma Atlantis aandacht aan hem. Chet was/is de verpersoonlijking van de Melancholie. Deze laatste beelden, laatste geluiden zijn overigens eerder verdrietig dan melancholiek.
Chet in Amsterdam
My Funny Valentine - Tokyo 1987
Geen opmerkingen:
Een reactie posten