Volgens Michelangelo bevat een stuk steen reeds de - door God ontworpen - figuur, die alleen nog - door de kunstenaar - moet worden bevrijd. Analoog aan deze opvatting stelt de Deense kunstenaar Jesper Just (1974), dat locaties intrinsieke verhalen bevatten. Just (spreek uit: ‘joest’) bedient zich van video en film om zijn artistieke denkbeelden te verwezenlijken. Hij toont daarbij een opvallende voorkeur voor stereotiepe film noir-locaties, zoals parkeergarages, daken, verlaten haventerreinen. De genius loci van zo’n plek voorspelt Moord & Doodslag, Beroving & Verkrachting. Maar Just gebruikt die filmclichés vooral om dergelijke verwachtingspatronen te beïnvloeden en te doorbreken. Onverwacht wordt een sentimenteel - kitscherig - lied ten gehore gebracht, een verleidelijke dans uitgevoerd. Maar ook, als metafoor van de hersenspinsels van zijn vaste protoganist (Johannes Lilleøre), zet Just een dozijn, agressieve klanken uitstotende, koorleden hand-in-hand op een dakrand. Verbaasd zie je hoe zij uiteindelijk (nog steeds hand-in-hand) de diepte kiezen. Daar komt dan tóch De Dood nog even langs, zij het op onverwachte en ongebruikelijke wijze. (Foto: It will all end in tears, © Jesper Just 2006).
Gisteravond, tijdens de opening van zijn eerste solo expositie in Nederland, werd Jesper Just (l.) geïnterviewd door Chris Keulemans.
Witte de With
Jesper Just web site
Geen opmerkingen:
Een reactie posten