Schrijven op het internet is anders dan schrijven in een krant. Dat heeft te maken met het oog van de lezer. Als je schrijft voor het ‘www’ moet je ervoor zorgen dat je tekst niet te lang is. Je hebt te maken met de surfende lezer. Die haakt snel af. Je moet dus zorgen voor pakkende kopjes en korte zinnen. Om het duidelijker, vlotter, leesbaarder te maken kies je dus voor een lettertype zonder franje.
De grootste fout van een uitgever zou kunnen zijn om Anna Karenina schreefloos te laten drukken. De schreefloze letter dient voor korte teksten. Primair voor bewegwijzering. Maar ook voor brochures, gebruiksaanwijzingen en voor internetteksten dus.
Toch wordt met de schreefloze letter nog altijd gedweept door ontwerpers en architecten. De letter is voor deze lieden geen middel, maar doel geworden. Zij gebruiken hem om reclame te maken voor zichzelf, een zeker esthetisch effect te verkrijgen. Gebakken lucht oogt beter dan Gebakken lucht. De brochures van veel architectenbureau’s dienen niet zozeer om te tonen hoe men in behoeften kan voorzien, maar meer om te laten zien dat men begrepen heeft wat ‘goede smaak’ is. Maar niet alleen brochures, ook hele boekwerken publiceert men – zelfs in het post-modernistische tijdperk, waarin franje weer mag - het liefst schreefloos.
Wim Crouwel is bekend als de éminence grise van het modernistische uitgangspunt ‘less is more’. Volgens Crouwel ligt de betekenis in de tekst, níet in het lettertype. Daarmee toont hij aan over de werkelijke ontwerpersgeest te beschikken. Een ontwerper is geen kunstenaar, maar dienstverlener. Zijn ontwerp valt op door onopvallendheid. Daarin schuilt de ware grootsheid. Ik weet ook zeker dat zelfs Crouwel Russische literatuur in een schreefletter zou laten zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten