Het kapot maken van Nieuw Crooswijk vordert. Ik fietste langs dit woonblok en probeerde me voor te stellen hoe het hier ooit was en wat het had kunnen worden. Met wat fantasie kun je je voorstellen hoe die door pollutie beroette bakstenen ooit fris rood zijn geweest, lang voordat die liefdeloze plastic raamsponningen de verloedering reeds aankondigden. Met wat historisch besef en smaakgevoel en wat minder geldzucht, zouden elegante oplossingen mogelijk zijn geweest. Wat is het blok nu (nog even)?: een afschrikwekkende waarschuwing; dit gebeurt met een historisch stadsgezicht als je projectontwikkelaars de touwtjes in handen geeft. Juist op het moment dat ik afdrukte, gaf het gebouw het op en kwam haar ziel vrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten