Een van mijn eerste stukjes voor mijn weblog ging over het Branlymuseum in Parijs. Door mijn onhandigheid had ik het gewist. Door toedoen van mijn digitaal begaafde broer, heb ik m'n tekstje achterhaald en opnieuw geplaatst.
Ooit was het Parijse Musée de l'Homme op hiërarchische wijze ingedeeld. Van de dageraad der mensheid ging het, via onderontwikkelde volkeren als papua's (stenen bijlen), griezels als Amazone-indianen (curarepijltjes) en Eskimo's (vissticks), naar de contemporaine Westersche Mensch. Ik vrees dat de gemiddelde westerling nog altijd op dezelfde manier kijkt naar inwoners van Irian Jaya, de oorspronkelijke bewoners van het Braziliaanse Regenwoud, of de Inuït. Maar, overheden doen hun best het gemene volk conform de intellectuele perceptie van de afgelopen halve eeuw, gelegenheid te verschaffen anders te kunnen kijken naar wat anders is.
Ondanks de plafondschilderingen door aboriginals, weet ik niet of men daarin is geslaagd met het nieuwe ethnografische museum. Dit enkele maanden geleden opengestelde museum, wordt simpel 'Branly' genoemd naar de Seinekade waaraan het is gelegen. Édouard Branly, waarnaar die kade weer is vernoemd, had overigens weinig van doen met ethnografie; hij was natuurkundige. Op het eerste gezicht blijft ook dit museum een visie op niet-westerse samenlevingen, gezien door westerse brillenglazen.
Toch is het museum interessant. Primair vanwege de omvangrijke collectie van prachtige traditionele kunst- en gebruiksvoorwerpen. Daarnaast is het gebouw met bijbehorende tuin een aanwinst voor de stad. Het gebouw van Jean Nouvel vormt een aardige terra cottakleurige dissonant op de deftige grijsgele Seine-oever. Vanuit diverse gezichtshoeken speelt het een vrolijk spel met die andere dissonant: de toren van Eiffel. Nouvel's visitekaartje blijft zijn gegoochel met klimaatbeheersing. Bij het Branly valt zijn geperforeerde vensterbedekking op.
De tuin loopt vanaf de Seinezijde onder de buik van het gebouw door naar de rue de l'Université. Ontwerper is landschapsarchitect Gilles Clément (o.a. van het park bij de Défensepoort). Spectaculair is het aanzicht van het kantorengedeelte aan de quai Branly. In samenwerking met Clément, ontwierp botanist Patrick Blanc een verticale tuin. Voorbijgangers houden hier hun pas in; kijken met open mond langs de groene gevel omhoog; betasten de vegetatie; fotograferen elkaar met hun mobieltjes.
Het museum
De architect
De landschapsarchitect
De botanist
Geen opmerkingen:
Een reactie posten