De Delftse Poort is één van die door Rotterdammers betreurde bouwsels. Einde jaren dertig van de vorige eeuw was men begonnen met grootschalige aanpassingen van het Hofplein. Het achttiende-eeuwse bouwwerk van architect Pieter de Swart stond in de weg. Omdat de burgerij het wilde behouden, moest het worden verplaatst. De dienst Gemeentewerken was daar al een heel eind mee gevorderd, toen de Duitsers op 10 mei 1940 de stad in brand schoten. Het reeds op een nieuwe plek opgebouwde basissegment bleef overeind, maar werd na de oorlog verwijderd. De op het terrein opgeslagen beelden en ornamentiek werden bijna geheel verwoest.
Een halve eeuw later bracht kunstenaar Cor Kraat de poort terug in outline; een soort driedimensionale bouwtekening. De oorspronkelijke ornamentiek kun je er in geabstraheerde vorm in terugvinden. Bovendien zijn onder en om het staketsel de weinige uit bommenpuin onttrokken brokstukken gesokkeld.
De belangrijkste symbolische ornamentiek bevond zich ooit aan de stadszijde. Behalve met trofeeën was de gevel daar bekleed met een beeldengroep, samengesteld uit (kloksgewijs): Mercurius, de stadsmaagd, een allegorie van de Delftsche Schie of de Rotte en een allegorie van de Nieuwe Maas. Alleen de Nieuwe Maas, althans de geschonden kop ervan, kun je vandaag nog bewonderen. De gebeurtenissen in mei ’40 hebben er een archeologische, (neo)klassieke vondst van gemaakt. Rodin had ‘m willen hebben in z’n rariteitencollectie. (Niet echt hoor). Ik wil er binnenkort wat meer over schrijven. Wie was de beeldhouwer? Hoe zit 't met de rest van de ornamentiek, etc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten