Vandaag bezocht ik de jaarlijkse Den Haag Sculptuur. De kwaliteit van de geëxposeerde werken is helaas nogal armoedig. Een dieptepunt in deze nu tienjarige traditie. Een thema ontbreekt, of is wazig. De tentoonstelling is opgehangen aan de viering van de zoveelhonderdjarige betrekkingen tussen Australië en Nederland. De meeste kunstenaars zijn afkomstig uit Australië. Ik vermoed overigens dat het kwaliteitsgebrek niet eens zozeer de kunstenaars valt kwalijk te nemen. En zelfs niet de sponsors. Wellicht is het betoog van de curator in dit geval verhelderend.
Hoewel ondergebracht in een foeillelijke hobbykas met reclamestickers van de leverancier, valt de moeder-met-kind sculptuur op van Patricia Piccinini. Haar sculptuur is uitgevoerd in polyester, glasvezel, leer en oude scooteronderdelen. Op de vijftigste Biennale van Venetië in 2003, zag ik haar werk voor het eerst. Het betrof toen bizarre fantasieën met betrekking tot genetische manipulatie. Verdierlijkte mensen, vermenselijkte dieren. Horror! Haar recente werk oogt hilarisch en vertederend. Maar eigenlijk gaat ze nog een stapje verder: hoe aandoenlijk is een 'scooterkoe met kalfje'?
Foto: Herman Scholten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten