Frans Masereel woonde in de jaren twintig in de rue Lamarck, nummer 32, vijfde etage. Gisteren was ik er even in de buurt en liep ik langs de gevel van dit appartementengebouw. Al vanaf de begane grond kun je je voorstellen hoe Masereel zijn directe omgeving gebruikte en verbeeldde in zijn houtsneden. Als voorbijganger hoef je je niet eens te hebben bediend van hallucinerende middelen, om de wereld ter plekke te kunnen verwarren met een doedelzak. De aanzienlijke hoogteverschillen per straat verschaffen je de illusie dat je rondwandelt in een expressionistisch schilderij.
Bezoekers van Masereel kwamen graag langs voor het uitzicht. Dat gold niet alleen het zicht op de stad en de Heilig Hartkerk op een steenworp. De omringende panden zijn als gatenkazen, waarin de muizen hun krantje lezen, een pijpje roken of net aan tafel gaan; maar ook, de liefde bedrijven, of zich verhangen. Ik wil de huidige bewoners verzoeken mij een blik te gunnen in de woning, maar vooral een blik naar buiten. A. zegt dat ze het wel voor me wil vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten