Sophie Calle kreeg een e-mail van haar minnaar, waarin deze haar meldde hun relatie als beëindigd te beschouwen. Hij vindt het wel rot, maar wil 'eerlijk' zijn. Hij verzucht dat hij natuurlijk 'graag zou hebben gewild dat het anders was gelopen' en besluit met: 'Prenez soin de vous' (Zorg goed voor jezelf). Calle legt al na enkele dagen de brief aan vriendinnen voor. Zij wil weten hoe die de brief interpreteren. Uiteindelijk laat zij de brief lezen door 107 vrouwen: een clown, een auteur, een rechter, een schoolmeisje, een danser, een actrice, een linguïste, een hoofdredacteur etc. Al deze vrouwen analyseren de brief, meestal vanuit hun beroep.
Overigens zullen de vrouwen behalve beroepsmatig, ook als vrouw, lotgenote en vriendin de brief hebben beoordeeld. 
Uitzondering is Ambre. Negeneneenhalf jaar, zoals zijzelf nauwkeurig bovenaan haar tekstanalyse meldt. Dit meisje heeft gelezen wat er staat en becommentarieert nuchter: 'Wat ik begrijp is dat hij van haar houdt. Hij zegt dat hij altijd van haar zal houden. Wat ik níet begrijp is: waarom hij bij haar weggaat, als hij van haar houdt.' Maar ook de eerder genoemde professionals kunnen de tekst niet verklaren.
Zoals vrijwel al het werk van Sophie Calle, is ook deze installatie uiterst persoonlijk. Het begint als therapie en verwordt tot kunst. Op de Biennale is het gehele Franse paviljoen ermee ingericht. In de pers benadrukt Calle dat het niet om een persoonlijke wraakactie gaat; niet de man, maar de brief is subject. In de Vrij Nederland schreef Edzard Mik een mooi en informatief artikel. Zie ook Angelique Chrisafis in de Guardian.
Ik vind Calle's installatie een hoogtepunt op de Biennale, maar blijf zitten met de vraag waarom zij slechts vrouwen om hun mening heeft gevraagd.
Zie ook mijn foto's op flickr
Geen opmerkingen:
Een reactie posten