Toen Hemingway begin jaren twintig Miró voor het eerst ontmoette, was deze arm, had weinig te eten en werkte elke dag, negen maanden lang, aan een schilderij dat hij La Masía (De Boerderij) noemde. De schilder was niet van plan dit werk te verkopen. Aldus Ernest Hemingway, een van ’s werelds meest gelezen auteurs; niet in de laatste plaats door zijn clichématige vertolkingen van situaties. In 1925 kwam de schrijver/journalist alsnog in het bezit van het werk. Hoe dan? Hij was immers zelf ook arm? Voor het schilderij, inmiddels in de kunsthandel, moest 5.000 francs worden opgehoest. Hemingway maakte een deal met de kunstverkoper en verkreeg een optie. Hij wist het forse bedrag bij elkaar te krijgen door twee (mede) gokverslaafde makkers ertoe te bewegen in te zetten op een derde van de gevraagde som. Hij won het gedobbel en wist met erbij geleend geld nog net op tijd - voor het werk werd volgens de kunsthandelaar, volgens Hemingway, inmiddels vier keer zoveel geboden - het schilderij aan te schaffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten