Feng Yan profileert zich als fotograaf. Althans, fotografie is het medium dat hij gebruikt. Hij 'zoomt in' op de intrinsieke waarde van objecten in een situatie. Hij legt vast wat normaliter aan ons voorbijgaat, omdat we het oninteressant achten, of zelfs lelijk, hinderlijk; we wíllen het eigenlijk niet zien. Sterker nog: we zíen het niet. Eigenlijk is Feng Yan dus meer 'beeldenvanger', dan fotograaf.
Feng studeerde aan de Filmacademie in Beijing. Ik weet niet of het zo is gegaan, maar ik stel me voor dat hij - meer dan door het bewegende eindproduct - geobsedeerd raakte door stills. En dan niet die stills, waarop het subject duidelijk is en die bijvoorbeeld dienen als promotiemateriaal. Nee, Feng is in de ban geraakt door het 'oninteressante'. Ik verzin een voorbeeld: Wanneer de camera pant van de ene acteur naar de andere, zie je even een rommelig tafeltje met een schemerlampje erop; noodzakelijk om het oog van de kijker van die ene naar die andere acteur te verhuizen. Feng wil nu juist dit tussenaspect vastleggen. Zo verlegt hij de aandacht van subject naar object; in plaats van een narratief beeld, wil hij het object zèlf met de beschouwer laten communiceren.
De beelden bij dit stukje dateren van 2005. Feng Yan exposeert van 6 januari tot 6 februari in de Courtyard Gallery in Beijing. Helaas ben ik dan zelf niet in de buurt. In 2005 ontmoette ik Feng tijdens een bezoek aan de 'kunstenaarsenclave' Dashanzì in Beijing. Ik hoop hem dit jaar opnieuw te ontmoeten. Feng is slechts met moeite te traceren op het internet. Wie geïnteresseerd is, neme contact met mij op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten