Hans Jungerius, Melle Smets en Rob Groot Zevert richtten een aantal jaren geleden de stichting G.A.N.G. op. Deze stichting initieert projecten met als doel het publiek anders te laten kijken naar hun dagelijkse omgeving. Om mensen te bereiken die uit zichzelf geen artistieke projecten bezoeken, kiest het drietal soms ongebruikelijke locaties. Zo hadden zij zich de afgelopen week met hun Snelwegmuseum op de Utrechtse Vakantiebeurs genesteld.
G.A.N.G. presenteert de snelweg als een streek met authentieke kenmerken. De beursbezoeker kon, net als op andere stands, kennismaken met karakteristieke streekproducten. Hilarisch waren daarbij de 'streekgerechten': ontdooide hotdogs, sandwiches in driehoekig plastic en energiedrankjes. De stichting verkoopt een streekkaart, een serie prentbriefkaarten en bouwplaten van typische snelwegarchitectuur.
Ik vermoed dat de meeste mensen de snelweg als noodzakelijk kwaad beschouwen, maar zeker ben ik daar niet van. Zelf ben ik geen automobilist, maar ook als passagier bevind ik me liever niet op de snelweg. Die grenzeloze onsmakelijke saaiheid; die aso-architectuur van kantorenparken, fast foodparadijzen, woonmalls en autopaleizen. Opvallend in dit project is het - schijnbaar - ontbreken van ironie. De huisstijl van het project sluit naadloos aan op de treurige uitstraling van een willekeurig servicestation. De begeleidende teksten omschrijven direct en objectief wat de snelweg is. Geen enkele milieu-moralistische tegenwerping betreffende de asfalt-groen balans; geen onvertogen woord over de kleffe vetheden in de hamburgertenten of over zielloze motels. G.A.N.G. biedt geen alternatief, maar een andere bril. Ook voor mij zal de Snelweg nooit meer zijn als vroeger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten