woensdag 27 augustus 2008

dinsdag 26 augustus 2008

Brooks' postume correspondentie

Lee_israelDe Amerikaanse biografe en uitgeefster Lee Israel produceerde begin jaren negentig nepbrieven van o.a. Dorothy Parker, Louise Brooks en Noël Coward, om ze vervolgens te slijten aan verkopers van autogrammen.



Plagiaatdeskundige Thomas Mallon besprak Israel's boek Can you ever forgive me in de New York Times: "If I were a librarian, I wouldn’t let Lee Israel through the door, but I’d certainly make sure I had her latest book on the shelves. If I were an editor, I’d sign her up to write a biography of Louise Brooks - and not just to keep her out of trouble."



maandag 25 augustus 2008

Moro's gewenste dood

Img_0032 Dertig jaar geleden werd in Rome de christen-democratische partijvoorzitter Aldo Moro door de Brigate Rosse ontvoerd en, na 55 dagen, vermoord. De Italiaanse regisseur Marco Belloccio brengt in Buongiorno, notte (2003) het drama in beeld van Moro en zijn gijzelnemers.



Misschien moet je wel drie decennia geduld hebben om gebeurtenissen als deze, zonder vooringenomenheid te kunnen beoordelen. Intussen is het voor iedereen duidelijk hoe het drama kon gebeuren. Moro's dood kwam iederereen goed uit. Behalve, paradoxaal genoeg, de Brigate Rosse, welke gedurende de volgende jaren haar aanhang zag verdampen.



In de film zegt Moro tegen zijn gijzelnemers: "Jullie zijn eigenlijk ook een soort gelovigen". Dit raakt de kern van het drama. De leden van de Brigate Rosse waren zo fanatiek in hun idealisme, dat zij zowel bereid waren hun eigen leven ervoor te geven, als dat van anderen ervoor te nemen. (Moro vergelijkt dit met het idealisme van de apostelen). Zij beseffen niet, of te laat, dat Moro's dood een 'geschenk uit de hemel' is voor zijn werkelijke politieke tegenstanders. Niemand steekt een vinger uit. Ook niet zijn christelijke partijgenoten. Ook de paus niet.



Foto: Roberto Herlitzka als Aldo Moro in Buongiorno, notte



zondag 24 augustus 2008

Positivo

GoodlucksmDepressief? Deze man bedacht een methode om nooit meer depressief te zijn. Daar verdient hij nu zijn brood mee. De zaken gaan goed, dat kun je aflezen aan zijn gezicht + duim. Ben ik afgunstig? Dacht 't niet. Als ik op een dergelijke wijze geld zou vergaren, zou ik me schamen. En daar zou ik dan weer depri van worden. Trouwens met zo'n kop + duim had ik me allang verhangen. Helaas ben ik zijn url even kwijt. Zo gauw ik me wat minder somber voel, zal ik hem weer 'ns opzoeken.



Film

Afgelopen dagen probeerde ik mijn cinefiele kennis wat bij te werken. Ik zag Caterina va in città, Pan's Labyrinth, Go with peace Jamil en Atonement. Komende week zet ik het oppoetsen voort. Tip: bezoekt allen de Pleinbioscoop in Rotterdam.



Evert als L/V-bezoeker



Caterina2Regisseur Paolo Virzì en acteur Sergio Castellitto op de set van Caterina va in città, 2003





Crooswijk revisited

Img_0072Sans paroles