woensdag 30 januari 2008

'Banned Frank'

File0001_17De Boomerangkaart van Anne Frank ('by T') met Palestijnse omslagdoek betreft geen afbeelding van Anne Frank met/en Palestijnse omslagdoek, maar een samenvoeging van twee iconen: Anne Frank als symbool van de holocaust; de omslagdoek als attribuut van de Palestijnse tragedie. De boodschap is duidelijk en ongetwijfeld goed bedoeld: 'de postuum wereldberoemd geworden Anne zou vandaag hebben gesympathiseerd met het Palestijnse volk'.



'Banned Frank' is de zoveelste simplificatie is van een enorm probleem. Ik heb het niet uitgezocht, maar ik vermoed dat de bedenker/bedenkster van deze contaminatie nog jong is. En wie nog jong is heeft weinig historisch besef. Goed, dat is slechts ten dele verwijtbaar. Het geschiedenisonderwijs in Nederland schiet ernstig tekort (jahah, ook aan hoofdrekenen en taal word steets minder aandagt besteedt, maar dat is een ander verhaal).



De jodenvervolging is niet te vergelijken met de Israëlische poging tot Ausradierung (excusez le mot) van Palestina. Het betreft verschillende gebeurtenissen, maar wel - in veel gevallen - even mensonterend en verschrikkelijk.



dinsdag 29 januari 2008

Lee Kang-sheng

2230929382_467d8765d5_bTot m'n schande ben ik niet in de gelegenheid het IFFR intensief te bezoeken. Paar films gezien, paar keer als onbezoldigd fotograaf voor 8Weekly gefungeerd. Help me Eros van regisseur/acteur Lee Kang-sheng (Taiwan) heb ik niet gezien. Jammer, want tijdens het interview met 8Weekly-redacteur P, begreep ik dat hij - net als ik - met depressies worstelt en dat dat een Leitmotiv is in zijn film:



Flickr;              IFFR Help me Eros





maandag 28 januari 2008

Capa's koffer

CapaEen koffer met duizenden foto-negatieven die Robert Capa tijdens de Spaanse Burgeroorlog maakte, is in het bezit gekomen van het International Centre of Photography (ICP) in New York. Spannend is natuurlijk of nu eindelijk zal worden ontsluierd, of Capa's beroemde 'vallende republikein' werd 'geschoten' door Franco's fascisten of slechts door Capa's camera.



O.a. Susan Sontag ging ervan uit dat de vallende man op Capa's verzoek acteerde. De vraag is: is zoiets erg? is het bedrog? Natuurlijk sneuvelden er veel mensen. Met de toenmalige fotografische technieken konden fotografen dat moeilijk vastleggen. Bovendien liepen zij zelf gevaar. De schrijvende journalist verslaat de strijd 'in eigen woorden'; waarom zou de fotojournalist dat niet doen 'in eigen beelden?' In haar essay Regarding the pain of others (2002) schrijft Sontag: 'Het is een schokkend beeld, en daar gaat het om. Ingelijfd als onderdeel van de journalistiek moesten foto's de aandacht trekken, opschrikken, verrassen. Zoals de oude reclameleuze van het in 1949 opgerichte tijdschrift Paris Match luidde: 'Het gewicht van woorden, de schok van foto's.' (Vert. Heleen ten Holt).



Dupuy & Berberian

File0001_16Wanneer ik somber ben, grijp ik naar hun werk: het duo Dupuy & Berberian, tekenaars/scenaristen. Beter dan welke psychotherapeut dan ook, verlenen zij mij al jaren eerste hulp bij depressies. Deze week ontvingen zij de prestigieuze Prix de la BD d'Angoulême. Gefeliciteerd heren!



File0002_2



Dupuy & Berberian in Le Monde



Guerín

File0001_15





Als ik terugdenk aan de Venetiaanse Biennale 2007, verschijnt - o.a. - Guerin’s installatie op m’n netvlies. Dat werk was de opmaat voor zijn film En la ciudad de Sylvia. Vandaag assisteer ik mijn vriend G. als fotograaf bij zijn interview op het IFFR.





De Barcalonees José Luis Guerín spreekt nauwelijks Engels. Het gesprek gaat dus in het Spaans. Helaas kan ik dat niet zo goed volgen. Tegen het einde van het interview wissel ik nog wat woorden in het Frans. Guerín heeft van G. mijn kunsthistorische kant begrepen. Hij vertelt mij over zijn liefde voor Saenredam's kerkinterieurs. Ook noemt hij de Deen Hammershoi (1864-1916). Gezien Guerin's uitgekiende composities, verbaast me zijn voorkeur voor Saenredam niet; Hammershoi kende ik niet, maar als ik hem thuis google zie ik dat Guerín is geïnspireerd door diens poëtische mise en scène en ook weer door diens composities.






En la ciudad de Sylvia
gaat over ‘De Onbereikbare Liefde’. Er is een directe analogie naar Dante en zijn Beatrice en naar Petrarca’s Laura.





Flickr



vrijdag 11 januari 2008

Spannende spuitwijn

Soms is commercie amusant. Voor iedereen die van Hitchcock, Scorsese en van Spaanse spuitwijn houdt: Martin Scorsese maakte een reclamefilmpje in opdracht van Freixenet.



Scorsese's technicolor beelden zijn in dit filmpje even belangrijk als de muziek van Hitch's vaste componist Bernard Hermann. Scorsese roept echte suspense à la Hitchcock op. (Nostalgisch) leuk en spannend. Een perfecte hommage aan Hitch én aan Hermann!



La Clave Reserva



(Natuurlijk ook op groter fromaat op YouTube. Zoek dat zelf maar op. Indien gewenst nagesynchroniseerd in het Spaans of in het Catalaans).



dinsdag 8 januari 2008

The Fourth Plinth

In 1841 situeerde architect Charles Barry een sokkel in de vierde plint - om helemaal precies te zijn: in de noord-westhoek - van het Trafalgar Plein. Deze sokkel zou het standbeeld moeten torsen van vorst William IV. Dat is er nooit van gekomen. Onenigheid over geld en welke monarch of heldhaftige militair het meest in aanmerking kwam om op het voetstuk te worden gehesen rommelde voort tot 1999! Vanaf dat jaar zorgt de Royal Society of Arts ervoor dat er regelmatig werk van hedendaagse kunstenaars op de sokkel wordt geplaatst. Zodoende wordt de leegte na anderhalve eeuw eindelijk opgevuld.



Vandaag is de short list gepresenteerd van de kunstenaars, die het komend jaar in aanmerking komen. Kijk naar de lijst met o.a. Tracy Emin, Yinka Shonibare en Gd5797275skyplinthanishk7329Anish Kapoor (vind ik zelf de beste kandidaat). Maar kijk vooral ook naar de geschiedenis van de sokkel sinds 1999. Momenteel wordt de sokkel nog gesierd door een prachtig werk van Thomas Schütte.



Foto: James O Jenkins/Bolton and Quinn Ltd



Het meest bijzondere werk van de afgelopen jaren vind ik dat van de beeldhouwer Quinn. Hij maakte een Lapperbeeldhouwwerk dat de lichamelijk gehandicapte Britse kunstenaar Alison Lapper representeert: zonder armen en zwanger; de ultieme tegenpool van de ijzervretende held, die immer de hoogste positie inneemt op Trafalgar Square. (Nelson had één arm meer dan Lapper en hoefde bovendien niet voor zijn kinderen te zorgen; wat een watje!).



Foto: Dan Chung



Guardian Unlimited over The Fourth Plinth



zaterdag 5 januari 2008

El Hema

El_hemaGoed nieuws voor iedereen die El Hema in Amsterdam heeft gemist! El Hema komt, althans waarschijnlijk, naar Rotterdam, Utrecht en Den Haag.



Het Parool over El Hema



vrijdag 4 januari 2008

Andy Warhol

Op de valreep bezocht ik met vriend W. de Warholtentoonstelling in het 'Stijdelijk' te A.



Warholmarilyn_2Als student aan de Universiteit Leiden schreef ik in 2003 een literatuuranalyse. Het betrof artikelen uit 1995 en 1996 van Michael Lüthi en Thomas Crow. Leuk om te doen omdat deze kunstwetenschappers elkaars opponenten zijn in benaderingswijze.



Lüthi reageert vooral op de formele kant van het werk en ziet Warhol's vormentaal als diens antwoord op het abstract modernisme. Lüthi wil aantonen dat deze aanpak niet heeft geleid tot de terugkeer van het 'realistische beeld'. Ook besteedt hij aandacht aan de films, waarbij hij beklemtoont dat deze moeten worden gezien als analoog aan Warhol's overige werk, dat immers vooral in de vorm van reeksen wordt gepresenteerd.



Crow verklaart Warhol binnen de contemporaine sociale en politieke context. Hij ziet hem vooral als de angry young man, die de welvaartmaatschappij confronteert met haar schaduwzijden. Daarbij onderscheidt hij 'drie Warhols': de 'zelfgecreëerde legende', de 'kunstenaar-vakman' en de 'undergound artiest'.



Een decennium geleden vonden zowel Lüthi als Crow, dat critici te weinig aandacht besteedden aan Warhol als filmer. Merkwaardig genoeg blijft het bij deze vermaning en rept vooral Crow met geen woord over de films. Alleen Lüthy gaat uitvoerig in op de films. Deze zijn volgens hem in zoverre verhalend, dat ze een gebeurtenis in de tijd representeren; een tijd die gelijk is aan de opnameduur en de tijd die nodig is om de film te bekijken. Op de tentoonstelling in Amsterdam wordt eindelijk ruim aandacht besteed aan de films. Dat is bijzonder en niet eerder 'vertoond'.



The Sphinx Speaks



dinsdag 1 januari 2008

Nieuwjaarsvoorstel

ENIVREZ-VOUS



Kopie_van_img_0074Il faut être toujours ivre. Tout est là: c'est l'unique question. Pour ne pas sentir l'horrible fardeau du Temps qui brise vos épaules et vous penche vers la terre, il faut vous enivrer sans trêve. Mais de quoi? De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise. Mais enivrez-vous.



Et si quelquefois, sur les marches d'un palais, sur l'herbe verte d'un fossé, dans la solitude morne de votre chambre, vous vous réveillez, l'ivresse déjà diminuée ou disparue, demandez au vent, à la vague, à l'étoile, à l'oiseau, à l'horloge, à tout ce qui fuit, à tout ce qui gémit, à tout ce qui roule, à tout ce qui chante, à tout ce qui parle, demandez quelle heure il est et le vent, la vague, l'étoile, l'oiseau, l'horloge, vous répondront: "Il est l'heure de s'enivrer! Pour n'être pas les esclaves martyrisés du Temps, enivrez-vous; enivrez-vous sans cesse! De vin, de poésie ou de vertu, à votre guise."



Charles Baudelaire


ZUIP!



Je moet altijd dronken zijn. Daar gaat 't om. Je moet voortdurend zuipen om niet die afgrijselijke last te voelen van De Tijd die je schouders beukt en je naar beneden drukt. Maar wat dan? en hoe dan? en waardoor? Drank, poëzie, deugdelijkheid? Net wat je wilt. Maar,... zuip!



En mocht je soms wakker worden op het bordes van een paleis, in groen greppelgras, of in de doodverlangende eenzaamheid van je eigen kamer, voelend dat je dronkenschap vermindert - of, erger nog, verdwiijnt; vraag dan aan de wind, de golven, de sterren, de vogels en de klok, aan alles wat voorbij komt, alles wat zucht, rolt, zingt of spreekt, vraag dan hoe laat het is; en de wind, de golven, de sterren, de vogels, de klok zullen je antwoorden: 'Het is tijd om dronken te worden! Zuip dus! Wees niet de gemartelde slaaf van De Tijd; zuip altijd maar door! Drank, poëzie, deugdzaamheid, net wat je wilt!



(Eigen vert.)