Anarchie binnen de perken

In Amsterdam plakt men wild en pleegt men graffiti onder gemeentetoezicht.

O, nergens weten goede mannen zich beter te verschuilen. Het is zelfs zo dat je er vaak bij het helderste daglicht, op een druk plein, niet één ziet.

Erasmus van Rotterdam, Gesprekken, Jacht op beneficies

Muur 2009

 

Mauerchen

In Berlijn kun je in allerlei winkels 'stukjes Muur' kopen. De brokjes variëren in omvang, maar zijn meestal niet groter dan een flinke pepernoot. Vaak zijn ze gevat in een perspex houdertje, voorzien van een passende memorabele tekst. Ze hebben één vlakke zijde, bespoten met fluorescerende graffititinten: de oorspronkelijke 'West-zijde' van het brokje. Zouden we alle heilig-kruis-splinters uit alle roomse reliekhouders aaneen lijmen, dan zou dat een woud opleveren met sequoia-achtige vegetatie. Metselen we al die stukjes Muur weer tot één geheel, dan ... Nou ja, aan de authenciteit mag worden getwijfeld. Zelf ben ik de trotse bezitter van een écht restje Muur. Ik trof het aan, na enig speurwerk, in de omgeving van de Bernauerstrasse.

Shoot Me

Het Haagse Filmfestival Shoot Me beleefde gisteren de laatste dag. Left Behind is een korte docu van de Duitsers Andreas Gräfenstein en Fabian Daub. De film gaat over illegale steenkoolwinning in Silezië. Ik zag niet alle films binnen dit genre. Maar het is waarschijnlijk terecht dat de film werd beloond met de 'Different Angle Award'. Mannen die, moeilijk ademend, met primitief gereedschap in steenkoolwanden bikken. Hun omstandigheden zijn nog slechter dan die van, bijvoorbeeld, de Limburgse mijnwerkers een halve eeuw geleden. Ze hebben geen beschermende kleding, geen goeie attributen. Waartoe mensen in staat zijn om te overleven... Het is niet mijn wereld. Toch gaat het over het Europa van vandaag. De rauwe beelden doen sterk denken aan Courbet's Steenhouwers uit 1850, een van de belangrijkste werken binnen de 19de-eeuwse realistische stroming. Ik geloof niet dat de makers zelf zich hiervan bewust waren. Maar, het zou me niet verbazen als de éminence grise van de jury, voorzitter Emile Fallaux, dit heeft aangestipt tijdens de jurering.

Tijdens het festival fungeerde ik als huisfotograaf. Helaas heb ik geen goeie still uit de film om die vergelijking met Courbet te staven. Niet dat ik ontevreden ben over mijn fotoverslag in het algemeen. Maar, uitgerekend bij de prijsuitreiking aan Gräfenstein en Daub, maakte ik een van mijn lulligste foto's; zo ongeveer het tegengestelde van de heroïsche beelden van die steenkoolhakkers. Mijn excuus dus aan de makers: sorry jongens, jullie zijn óók helden; vanwege jullie signalering. Gefeliciteerd met de prijs!

Shoot Me

Mijn foto's op Flickr

Auto Art

Soms ontstaat kunst vanzelf. Voorbeelden uit Parijs.

Belleville Ménilmontant

Het is echt zo als in ´t filmpje. Toeristen zie je alleen op Pere Lachaise (´meneer, weet u waar Edith Piaf ligt?).

Rondje grafsteen - 3

Rondje grafsteen - 2

Rondje grafsteen

Mijn tweedagelijks rondje rennen om Père Lachaise. Vier kilometer en tweehonderd meter. Net zoiets als rond de Rotterdamse Kralingse Plas dus. De beroemde begraafplaats heeft dezelfde ruitvormige contour.

Atmosferisch Parijs

Eerder schreef ik over een knappe koppenbijeenkomst in het Nai. Tijdens die bijeenkomst filosofeerde men over de voorwaarden voor de ideale stad. Men sprak over verdichting, versmelting, vermenging, ecologie en last but not least het incorporeren van kunst. Dingen waar de burger gelukkig van wordt. In het Parijse 20ste arrondissement tref je dit allemaal aan. Je hoeft er niet naar te zoeken; het is voortdurend om je heen. Het 20ème is 200% Parijs, maar dan zonder toeristen. Ecologisch moet nog veel gebeuren. Het sympathiek aandoende fietsenplan (Vélib'), nu precies twee jaar operationeel, is niet voldoende. De Parijzenaar is niet uit zijn auto te slaan. Fietsen doe je voor de grap en in je vrije tijd. Je gaat niet naar je werk op de fiets.

Urbane kunst

Nooit eerder zag ik straatkunst zo prachtig geïncorporeerd in de alledaagse grauwheid, als in het Parijse 20ème.

Confrontatie

In het 20ste kom ik mijzelve af-en-toe flink tegen.

Lezen

In het Luxemburg park ziet de politie erop toe dat de mensen lezen. Een meneer werd betrapt op het invullen van een sudoku. De gendarmes constateerden dat het hier niet een cijfer- maar een letter- raadsel betrof; daarom ontving de meneer voor deze keer slechts een waarschuwing. Regelmatig worden bezoekers van het Luxembourg aangetroffen als niet-lezende. Ook in de metro komt dit verschijnsel vaker voor. Wordt men betrapt, dan kan men een bekeuring verwachten van ten minste 35 euro. Recidivisme wordt bestraft met ten hoogste 1 jaar Bastille, gevolgd door een heropvoedingsprogramma.

Traduction pour A:

---

Au Parc du Luxembourg, la police controle que les gens lisent. Un monsieur était trouvé faire le sudoko. Les gendarmes ont constaté dans ce cas il n'y a pas un sudoku de chiffres, mais un des caractères. C'est pourquoi pour cette fois le monsieur a reçu qu'un avertissement. Régulièrement on peut trouver les visiteurs du Luxembourg non-lisants. Aussi dans le metro on peut voir cette phénomène de plus en plus. Etre surpris, on peut attendre un mende d'au moins 35 euro. Recidivisme devient puni avec 1 an à la Bastille, suivi par un programme de re-éducation.