vrijdag 31 juli 2009

Rondje grafsteen - 3

24me_juillet_28824me_juillet_30124me_juillet_307_224me_juillet_33024me_juillet_36224me_juillet_42824me_juillet_44724me_juillet_459



Rondje grafsteen - 2

24me_juillet_129_224me_juillet_14924me_juillet_19024me_juillet_19724me_juillet_20324me_juillet_20624me_juillet_24724me_juillet_256



Rondje grafsteen

RunningMijn tweedagelijks rondje rennen om Père Lachaise. Vier kilometer en tweehonderd meter. Net zoiets als rond de Rotterdamse Kralingse Plas dus. De beroemde begraafplaats heeft dezelfde ruitvormige contour.



Atmosferisch Parijs

20me_juillet_11220me_juillet_16520me_juillet_17822me_juillet_00224me_juillet_01424me_juillet_01824me_juillet_03824me_juillet_357



Eerder schreef ik over een knappe koppenbijeenkomst in het Nai. Tijdens die bijeenkomst filosofeerde men over de voorwaarden voor de ideale stad. Men sprak over verdichting, versmelting, vermenging, ecologie en last but not least het incorporeren van kunst. Dingen waar de burger gelukkig van wordt. In het Parijse 20ste arrondissement tref je dit allemaal aan. Je hoeft er niet naar te zoeken; het is voortdurend om je heen. Het 20ème is 200% Parijs, maar dan zonder toeristen. Ecologisch moet nog veel gebeuren. Het sympathiek aandoende fietsenplan (Vélib'), nu precies twee jaar operationeel, is niet voldoende. De Parijzenaar is niet uit zijn auto te slaan. Fietsen doe je voor de grap en in je vrije tijd. Je gaat niet naar je werk op de fiets.



donderdag 30 juli 2009

Urbane kunst

16ze_juillet_255_220me_juillet_12420me_juillet_28022me_juillet_55724me_juillet_04924me_juillet_05924me_juillet_22924me_juillet_461



Nooit eerder zag ik straatkunst zo prachtig geïncorporeerd in de alledaagse grauwheid, als in het Parijse 20ème.



Confrontatie

I24me_juillet_089n het 20ste kom ik mijzelve af-en-toe flink tegen.



zondag 26 juli 2009

Lezen

24me_juillet_117_2 24me_juillet_12624me_juillet_12224me_juillet_129



In het Luxemburg park ziet de politie erop toe dat de mensen lezen. Een meneer werd betrapt op het invullen van een sudoku. De gendarmes constateerden dat het hier niet een cijfer- maar een letter- raadsel betrof; daarom ontving de meneer voor deze keer slechts een waarschuwing. Regelmatig worden bezoekers van het Luxembourg aangetroffen als niet-lezende. Ook in de metro komt dit verschijnsel vaker voor. Wordt men betrapt, dan kan men een bekeuring verwachten van ten minste 35 euro. Recidivisme wordt bestraft met ten hoogste 1 jaar Bastille, gevolgd door een heropvoedingsprogramma.



Traduction pour A:



Au Parc du Luxembourg, la police controle que les gens lisent. Un monsieur était trouvé faire le sudoko. Les gendarmes ont constaté dans ce cas il n'y a pas un sudoku de chiffres, mais un des caractères. C'est pourquoi pour cette fois le monsieur a reçu qu'un avertissement. Régulièrement on peut trouver les visiteurs du Luxembourg non-lisants. Aussi dans le metro on peut voir cette phénomène de plus en plus. Etre surpris, on peut attendre un mende d'au moins 35 euro. Recidivisme devient puni avec 1 an à la Bastille, suivi par un programme de re-éducation.



woensdag 15 juli 2009

Frans' panorama

Copy_of_14ze_juillet_110Frans Masereel woonde in de jaren twintig in de rue Lamarck, nummer 32, vijfde etage. Gisteren was ik er even in de buurt en liep ik langs de gevel van dit appartementengebouw. Al vanaf de begane grond kun je je voorstellen hoe Masereel zijn directe omgeving gebruikte en verbeeldde in zijn houtsneden. Als voorbijganger hoef je je niet eens te hebben bediend van hallucinerende middelen, om de wereld ter plekke te kunnen verwarren met een doedelzak. De aanzienlijke hoogteverschillen per straat verschaffen je de illusie dat je rondwandelt in een expressionistisch schilderij.



Masereel_02Bezoekers van Masereel kwamen graag langs voor het uitzicht. Dat gold niet alleen het zicht op de stad en de Heilig Hartkerk op een steenworp. De omringende panden zijn als gatenkazen, waarin de muizen hun krantje lezen, een pijpje roken of net aan tafel gaan; maar ook, de liefde bedrijven, of zich verhangen. Ik wil de huidige bewoners verzoeken mij een blik te gunnen in de woning, maar vooral een blik naar buiten. A. zegt dat ze het wel voor me wil vragen.



woensdag 8 juli 2009

Pulping Könemann

3847480Al weer een poosje geleden (vorige eeuw) stopte de Chinese kunstenaar Huang Yongping twee kunsthistorische standaardwerken (een Chinees en een Westers) in zijn wasautomaat. Het resultaat werd een hoopje pulp met als titel: ‘A History of Chinese Painting’ and ‘A Concise History of Modern Painting’ Washed in a Washing Machine for Two Minutes. De Chinezen zijn de afgelopen decennia voornamelijk bezig geweest met een inhaalsslag 20ste-eeuwse Westerse kunst. Van Sonia Delaunay tot en met Joseph Beuys. Zoiets. Huang zette de knop van de tijdmachine even op nul. Een dubbelzinnige actie. Door de standaaardwerken te verpulpen laat Huang de (kunst)geschiedenis opnieuw beginnen. Maar de daad refereert ook aan wat zijn Westerse collega's onder Dada, Zero (het Woord zegt het reeds) en Fluxus, eerder bedachten.



Img_0039De geschiedenis van de Chinese schilderkunst is van Wang Bomin. De beknopte geschiedenis van de moderne schilderkunst is natuurlijk van Herbert Read. Wang bezit ik niet, maar Read staat gelukkig ongeschonden in de kast. Waarom nu al dit gezeur? Nou ja. Toen ik vandaag het hoeslaken van mijn dekbed uit de wasmachine trok, bleek ik onvermoed een stukje nul-kunst te hebben gefabriceerd: 'Könemanns Louvre' Washed in a Washing Machine for Ninety Minutes. Hoewel arrogant genoeg om de in 's werelds grootste en belangrijkste museum aanwezige kunst zelf te kunnen beoordelen en verklaren, mis ik mijn handige en informatieve gids. Gelukkig heb ik nog ergens een boekenbon. Toch maar even langs Donner dus.



donderdag 2 juli 2009

Joris

JorisOp de binnenplaats van het Rotterdamse stadhuis ontmoette ik vanmiddag deze stadsmarinier avant la lettre. Een door de beeldhouwer Miedema (vermoed ik) bedachte gevelversiering naar Donatello's 'Joris'. Als Wilders (die niet zo van kunscht houdt) de baas wordt in Rotterdam, zal hij deze sculptuur wel gedogen. De Rotterdamse Joris heeft immers een gewone plompe Hollandsche boerenkop en is zelfs nichteriger dan Donatello's schepping. (Of was dat nou weer die man zónder haar, die dat belangrijk vond in verband met De Vrijbleivendhydt van Weningsfluiting?) Tijdens de Italiaanse Renaissance werden bijbelsche (al of niet apocriefe) en mythologische figuren vaak door machthebbers gebruikt om hun macht te consolideren. Lorenzo di Medici (Il Vecchio) haalde Cellini terug uit Parijs om een Perseussculptuur te vervaardigen. Perseus met afgehakte Medusakop, gesitueerd in het centrum van Florence, gaf aan wie er de baas was in de stad. Maar goed, Joris is er ter bescherming. Ter bescherming tegen de draak. Hoe die draak er uit ziet? Voor de één heeft-ie lang zwart haar aan z'n kin, voor de ander lang wit haar op z'n kruin.