zondag 29 juni 2008

Eindexamen KABK

Bezocht dit weekend de eindexamen expo van De Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Een paar indrukken:



Img_0075Jessica de Boer experimenteert met versmeltingsprocessen van zout en ijs. Door zout in een ijskubus te brengen ontstaan vormen, welke langzaam veranderen. Haar eerste grote project is 'VerZilt'. Zij bestelde hiervoor bij een speciale ijsfabriek een kubus van een kubieke meter (1000 kg). Om smelten van buitenaf te voorkomen is de installatie ondergebracht in een vriescel in het academiegebouw. Voor bezoekers hangen dikke jassen klaar.



Kopie_van_img_0081Rose Linde Hoffmann maakt installaties/performances. In haar werk figureren echte mensen. Deze zijn vaak gedeeltelijk zichtbaar: ergens steekt een been uit, of je ziet een arm, een paar voeten. Hoffmann's werk bestaat in eerste aanblik veelal uit beddengoedachtige lappen met hier en daar een bolling. Door de onbeweeglijkheid vermoed je eerder met een pop dan een mens van doen te hebben. De constatering dat je met een levend wezen te maken hebt, leidt tot lichte schrik.



De Vlam van Peter Struyken

Img_0053Gisteravond om 28 minuten voor middernacht, werd in Den Haag het kunstwerk De Vlam in werking gesteld. Struyken's lichtsculptuur moet het gebouw van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten tot baken maken. Struyken was zelf ooit student aan de KABK.



dinsdag 24 juni 2008

Den Haag Sculptuur

Img_0533Tussen het filmkijken door schoot ik een paar plaatjes van de (waarschijnlijk laatste) Den Haag Sculptuur. Het Fremdkörper in de Hofvijver is van Matthijs Bosman. Bosman's object verwijst naar een uitspraak van Hemingway: 'A good story is like an iceberg.' Roxy Paine's dertien meter hoge 'Inversion' rust als een bevroren Img_0518bliksem op het Lange Voorhout. Op afstand lijkt het werk formeel organisch, als een afgietsel van Penone. Dichterbij zie je dat de 'knoesten' in de vertakkingen ontstaan zijn door het lassen. Dat verschaft het object behalve een natuurlijke, ook een menselijke uitstraling.



zaterdag 21 juni 2008

Shoot Me - 3 - A day in a life, Nicolas Daenens

A_day_in_a_life_nicolaes_daenens__3“Ik ben geen Marokkaan, maar Turk” moet Enim tot tweemaal toe uitleggen. En “nee, het is niet vanwege mijn religie dat ik een borrel afsla; ik heb een nierziekte”. Die ziekte zit in de familie; Enim heeft snel geld nodig voor een donornier voor zijn moeder. Niet alleen zijn tegenspelers slaan voortdurend de plank mis, ook de protagonist zelf schat de situatie telkens verkeerd in. Bovendien wordt je ook als kijker voortdurend op het verkeerde been gezet. Het verhaal is een aaneenschakeling van hilarische onwaarschijnlijkheden. De film heeft een enorme vaart. Voor je begrijpt dat het om een flashback danwel een flash-forward gaat, zit je alweer in een volgende scene waarbij je je hetzelfde afvraagt. Geen seconde verveling. Pas tijdens de laatste minuut worden alle puzzelstukjes ineen gevoegd. De beste film die ik in Den Haag zag.



Nicolas Daenens op myspace.com



vrijdag 20 juni 2008

De Parade

Img_0004Zoals gewoonlijk bijt Rotterdam het spits af. De Parade staat nog t.m. zondag op het terrein tussen het Nederlands Architectuur Instituut en Boijmans Van Beuningen. Opmerkelijk dit jaar is een voetgangersbrug over het festivalterrein. Je krijgt hierdoor de zeldzame gelegenheid het Sonneveldhuis en het Chabotmuseum van bovenaf te bekijken.



Img_0007Chabotmuseum



donderdag 19 juni 2008

Shoot Me - 2 - Nepali Night

Img_0082In galerie Ramakers aan de Haagse Toussaintkade werd gisteravond de 'Nepali Night' ingeleid door Cas de Stoppelaar, consul generaal van Nepal in Nederland en journalist/auteur. De Stoppelaar's bijdrage behelsde vooral zijn relativering van de ongeregeldheden in Nepal en zijn aansporing dit land te bezoeken. Hij heeft goede contacten met maoïstische voormannen. Het schijnt allemaal nogal mee te vallen daar. De Stoppelaar is ook een kind van de jaren zestig, zegt hij. Zo te zien klopt dat wel. De Stoppelaar komt ook wel sympathiek over. Maar ja, ik moet steeds denken aan die docu van Lokesh Srestha en Seetashma Thapa over Nepal, die ik vorig jaar oktober zag. Die onderwijzer met zijn afgehakte hand,...



Voorafgaand aan de hoofdfilm een korte film Allo Poo van (festivaldirecteur) Bas Img_0052Ackermann en kunstenaar Piet Warffemius. Zoals aangekondigd: licht en luchtig. Precies zoals toeristen kijken naar andere culturen: vertederende Tibetaantjes, die 's ochtends hun kopjes door de ritssluiting van je tent wurmen en bedelen om tissues en pleisters. Mooie beelden, weinig inhoud.



De hoofdfilm The Lost Souls van Sumnima Udas en Natalie Sanderson over kunstroof in Nepal, viel me tegen. Het is al lang bekend dat kunst wordt gejat uit niet-westerse contreien. Natuurlijk is dat schandalig. Deze film voegt echter niets nieuws toe. In het Oosten vindt men het niet zo belangrijk hoe 'oud' iets is. Img_0067 Eeuwenoude beelden. of schilderingen, worden eenvoudig overgeschilderd/gekopieëerd door - bijvoorbeeld - monniken. Westerlingen maken hier handig gebruik van. De meeste Nepalese kunstvoorwerpen in Westerse collecties zouden gestolen zijn. Vaak zouden de voorwerpen 'per diplomatieke post' het land verlaten. In de film roept een Nepalese kunsthistoricus uit dat de kunstroof nu moet stoppen. Daartoe moeten alle mogelijke middelen worden ingezet. Concrete oplossingen worden echter niet aangedragen.



De avond werd goedgemaakt door Sukarma, een gezelschap dat klassieke en oorspronkelijke volksmuziek uit Nepal speelt. Het trio, sitarist Dhrubesh Chandra Regmi, tablaspeler Pramod Upadhyaya en sarangispeler Shyam Nepali zorgden voor spirituele en melodieuze muziek.



Het Shoot Me Film Festival is nog te bezoeken t.m. zondag.



dinsdag 17 juni 2008

Massapsychose - 5

Img_0006Vanmorgen bij mijn (Turkse) bakker stapt een slungelige mid-twintiger binnen. Zijn hoofd is voorzien van een oranje petje. Zijn blote hals onthult een minder tijdelijke versiering; in gotische tattoo-letters lees ik: 'Crooswijk'. "Wie gaat 'r winnen? Nederland of Turkije?" vraagt hij de bakker, die juist de laatste hand legt aan zijn voorgebakken pizza's. "Turkije", verwacht de bakker. "En wat denkt u?" informeert hij bij mij. "Kweenie, ben één van de vijf Nederlanders, die niks om voetbal geven". Zowel de prognose van de bakker, als míjn antwoord negerend kijkt hij dromerig door, over en langs mij heen en begint de recente heldendaden van het Nederlandsche elftal uiteen te zetten en toe te lichten. "We hebben praktisch gewonnen", analyseert hij. "We hebben zoveel wedstrijden gewonnen zus, maar we hebben ook zoveel punten zo". Even vermoed ik één van de sterspelers van Onsch Nederlandsch Nazionale Elftal voor me te hebben. "Godgloeiendegodfer me tram!", ontwaakt hij opeens; hij spurt de winkel uit en weet nog net de treeplank van lijn 8 te bereiken.



Zie ook: Ewoud Sanders



Belevingskunst voor ouderen

3679235144cropSoms zijn/lijken ideeën zó simpel, zó voor de hand liggend, dat je je afvraagt waarom niemand het eerder bedacht: 'Sinds kort kunnen de bewoners van zorgcentrum de Bieslandhof in Delft in de gang van de nieuwbouwvleugel instappen in een treincoupé. Zes comfortabele reisstoelen staan in reisformatie opgesteld. De ramen zijn beeldschermen waarop een voorbijtrekkend Nederlands polderlandschap te zien is. Het betreft het kunstwerk De Coupé van kunstenaars Lino Hellings en Yvonne Dröge Wendel, ontwikkeld in opdracht van De Bieslandhof en SKOR (Stichting Kunst en Openbare Ruimte)'.



Bron: persbericht SKOR; foto, Gert Jan van Rooij.



SKOR



Shoot Me

Img_0017Gisteren gezellig avondje chillen op een tot drive-in bioscoop verspijkerd parkeerterreintje in de Haagse binnenstad. De sfeer was goed, soms zelfs uitgelaten. Gisteravond bij de opening was het vooral de Haagse scene, die acte de présence gaf. Van films kijken kwam nog niet veel. Maar dat zal de komende dagen ruimschoots worden goedgemaakt: 178 lange en korte producties worden gedraaid op dertien locaties. Wel vraag je je af of er ook bezoekers van buiten de Hofstad zullen komen. Komende week zijn Oerol en De Parade (nu in Rotterdam) concurrenten.



Op de foto: Emile Fallaux, éminence grise binnen het film/docu-circuit, houdt een toespraak; links op de achtergrond glundert festivaldirecteur Bas Ackermann.



Shoot Me



zaterdag 14 juni 2008

Self-portrait as a flat-iron misanthropist

Img_0016_2



Don't follow leaders!

SuckcessOm een beetje in revolutionaire sferen te blijven: Bob Dylan bracht in 1965 Subterranean Homesick Blues uit. 'Weird Al' Yankovic maakte een prachtige persiflage met absurde palindroomteksten. Compleet met de dichter Alan Ginsberg links op de achtergrond.



Dylan zelf



Yankovic



En nóg een: St. Thomas



Tot slot: Belle & Sebastien



Long Marchers Unite!

LongmarchSinds enige jaren volg ik het 'Long March Project'. Het betreft een artistiek project, dat in 1999 is geïnitieerd door Chinese kunstenaars. Het LMP neemt deel aan de Biennale in Sydney. Hieronder een (door mij ingekort stukje) uit de intentieverklaring.



'Long March Project will participate with an online presence featuring a new interactive project created specifically for this exhibition entitled: Long Marchers of the World – Unite!



Long Marchers of the World – Unite! encapsulates the revolutionary spirit of the ongoing international journey of the Long March Project. Initiated in 1999, the Long March Project is a complex, multi-platform, international arts organization and ongoing art project with headquarters in the 798 Art District of Beijing. Taking its name from the legacy of China’s historical Long March (1934-36), its artistic foundational aim is to discursively provoke the revolutionary memory and spirit that drove the original Long Marchers forward in their physical and ideological march for survival.



From its conception, the Long March Project has played a major influential role in the evolution of Chinese contemporary art. Starting with Long March Project – A Walking Visual Display in 2002, which applied a grassroots approach to practicing, curating and viewing contemporary art, to the establishment of Long March Space in 2003, the Long March Project is indeed a “form that turns”. Today, it is at once a curatorial lab; a publishing house; an artistic collection; a meeting place; a gallery space; a consultancy; a commissioning and production atelier; an artistic facilitator; and author which continues to examine the role of historical consciousness and cultural memory in the interpretation of where we have departed and how we have arrived.



Long Marchers of the World – Unite! will be a platform for the public to join in the revolutionary spirit of the Long March Project. It will provide future Long Marchers with information on the background, activities and aims of our ongoing provocative activities at home and abroad, by inviting and publishing opinions on the concepts of revolution today and visitors’ perceptions and understanding of the ‘Long March’.'



Long March Space



'Forms that turn'

Bos_rftt_300x250Het thema van de 16de Biennale van Sydney luidt: 'Revolutions - Forms that turn'. De tentoonstelling belicht de drang naar revolte en verandering. Ook de acceptatie van een gedifferentieerde wereld is een motief. De tentoonstelling belooft meer dan 180 van de meest 'revolutionaire' internationale kunstenaars te presenteren. Het festival duurt van 18 juni tot 7 september. Curator is Carolyn Christov-Bakargiev.



2008 Biennale of Sydney



Online venue



donderdag 12 juni 2008

Almere: matrix for a metropolis

2431504084_21333524f8_oHet masterplan van Rem Koolhaas' Office for Metropolitan Architecture en het scenario van Maike van Stiphout's DS Architekten voor de publieke ruimte, liggen ten grondslag aan de structuur en het smoel van Almere's nieuwe stadshart. Voor het blad 'scape ('The international magazine for landscape architecture and urbanism') schreef ik een recensie. Hieronder mijn slotconclusie.



A city cannot be made; it comes into being. The current genius loci of the almost completed heart seem to have developed from several starting points: a municipality authority dreams of a metropolis with a prestigious artistic and cultural climate; the citizen wants green areas & discos, Woolworths & hamburgers, cars & cycles. It seems as if OMA and DS have pleased everyone for the time being. But there is a point of no return: OMA's vertical structure and DS's granite cover have now been attached permanently. Yet matrix and scenario both offer sufficient scope for future choices, adaptations and changes. Only the future will show whether Almere's quality leap will lead to a higher cultural level or to even more fast-food restaurants.



Mijn Almere-foto's



Maastunnel

M2In de vorige eeuw was men in Rotterdam bepaald blind voor monumentaliteit. Wat de Luftwaffe niet kapot had geschoten, werd later alsnog gesloopt door projectontwikkelaars en andere patjepeeërs. Vaak gebeurde dat ten behoeve van de treurige truttigheid, welke in de jaren 70 haar climax bereikte. De Rotterdamse Maastunnel is een van die weinige prachtige bouwwerken, zowel qua architectuur als techniek, die als door een M1wonder de oorlog hebben overleefd en zijn ontkomen aan de eerdergenoemde grootgraaiers. Wel is het oorspronkelijk witgekalkte gewelf boven de roltrappen jarenlang verziekt geweest door een vette laag vies oranje. Gelukkig is dat weer ongedaan gemaakt. Gisteren stapte ik het fietsers/voetgangers-gedeelte binnen. Even met de roltrap naar beneden. Ik voelde me weer thuis in die gigantische betegelde badkamer.



Foto boven: ingang fietserstunnel met trap naar voetgangerstunnel. Met ouderwetsch gebodsbord.



Foto beneden: mozaïek boven de roltrappen. Let op de anachronistische moderne verkeersmiddelen binnen de quasi klassieke fabelfiguren. Ook het medium mozaïek vormt een anachronisme binnen de hypermoderne architectuur (A. van der Steur, 1937-1941).



Op het www is weinig interessants te vinden over Van der Steur en zijn tunnel. Ook de stichting BONAS, welke monografieën van Nederlandse architecten uitgeeft, biedt weinig soelaas. Maar, in 1992 (een halve eeuw na de openstelling van de tunnel) schreef Tracy Metz een aardig stukje in NRC-Handelsblad.



woensdag 11 juni 2008

De directeur van het Fridericianum

FridericianumDocumentagangers kennen het Fridericianum als 'hoofdgebouw' van de elke vijf jaar gehouden internationale kunsttentoonstelling in Kassel. Wat de functie is van het gebouw tijdens de vier tussenliggende jaren is vaag. Ja, ook iets met kunst. Maar wie bezoekt in hemelsnaam Kassel als er geen documenta is? (Foto: Fridericianum, september 2007).



Rein Wolfs, tot voor kort conservator tentoonstellingen bij Boijmans Van Beuningen, is de nieuwe artistiek directeur van het Fridericianum. Ik ben benieuwd hoe hij gaat anticiperen op de volgende documenta (2012). Zijn voorzichtige intentieverklaring in de nieuwsbrief van het museum, brengt me vooralsnog niet op het idee vóór 2012 naar Kassel af te reizen.



Rein Wolfs' column in de nieuwsbrief van het Fridericianum



dinsdag 10 juni 2008

Dré Wapenaar op Poetry

Img_0003Kunstenaar/architect/vormgever Dré Wapenaar is verantwoordelijk voor het Poetry-decor. De foto hiernaast maakte ik in de Grote Zaal van de Rotterdamse Schouwburg.



The Waste Land - 2

Img_0026_2Vroeger op de MULO had je als onderdeel van de diverse talen 'De Tekstverklaring'. Een voortdurend terugkomende vraag luidde: 'Wat bedoelt de schrijver (/dichter) met ...'. Een vraag als 'Wat is jouw interpretatie van dit gedicht / dit verhaal?', kan ik mij niet herinneren. Om een zo hoog mogelijk cijfer te behalen, probeerde je maar zoveel mogelijk in de huid te kruipen van de auteur; een schier onmogelijke opgave voor een 16-jarige.



Vanavond was er in de Rotterdamse Schouwburg een programma rond Het Meest Modernistischte Gedicht der Modernistische Gedichten: The Waste Land van T.S. Eliot. De stem van Eliot zelf was te horen. Dichter/criticus James Fenton deed een duit in 't zakje en de Eliot epigonen Andrea Gibellini, William Cliff en Henk van der Waal droegen voor uit eigen werk.



Van dichter/vertaler Paul Claes verscheen vorig jaar de vertaling van The Waste Land met interpretatie en uitgebreid notenapparaat. Vanavond kwam Claes de toehoorders dus vertellen 'wat de dichter had bedoeld met ...' Hij bracht het als een 'Hercule Poirot', iets te triomfantelijk, iets te zelfingenomen. ("Willen de goedgelovige angelsaksen de ontknoping weten, dan zullen zij eerst Nederlands moeten leren lezen"). Kort gezegd: het gaat over een driehoeksverhouding tussen Eliot, diens echtgenote Vivien Haigh-Wood en hun vriend, de filosoof Bertrand Russell. Biografische gegevens, die door anderen al eerder werden verklaard, maar door Claes kennelijk verder zijn uitgespit.



Het indrukwekkendst was het gedicht zelf, voorbeeldig voorgedragen door de acteur David Eeles. Boven hem werd de, overigens puike, vertaling van Claes geprojecteerd.



Foto: Paul Claes aan het woord



Poetry



The Waste Land te beluisteren op Gutenberg Project



Kiki Coumans in 8Weekly over de Paul Claes-vertaling



Self-portrait as a Dutchman (Massapsychose - 3)

Img_0019



Coole kubus

Rem Koolhaas presenteerde gisteren het plan voor een multifunctie kubus in het centrum van Rotterdam. Het gebouw wordt 80 x 80 x 80 meter in omvang. D.w.z: boven de grond. Van Koolhaas zijn we intussen gewend, dat hij ook ondergronds in belangrijke functies voorziet. Zo ook in (onder) de kubus. Beneden het maaiveld zal ruimte zijn voor winkels, leveranciers en parkeerplekken. De kubus zelf zal plaats bieden aan woningen, kantoren, een hotel, een theater en wellicht een museum. Op het dak komt een 'stadstuin'. Het gebouw moet tevens dienst doen als knooppunt van de centraal gelegen voetgangersgebieden. Formeel ziet Koolhaas de kubus alvast als het nieuwe icoon voor de Rotterdamse binnenstad.



Voorzover ik weet heeft het gebouw nog geen naam. Maar, in navolging van 'De Zwaan' (Erasmusbrug), 'De Koopgoot' (Beurstraverse) etc, pleit ik alvast voor 'De Coolkubus'.  (Evt. uit te spreken als the cool cube, of moet het toch maar 'Koolkubus' en dan meteen ook 'Koolsingel' worden?).



Meer info + plaatjes + locatie: Architectenweb



maandag 9 juni 2008

Massapsychose - 2

International football is the continuation of war by other means.



George Orwell



The Waste Land

WastelandMorgenavond op Poetry: aandacht voor The Waste Land, waarmee T.S. Eliot begin jaren 20 internationaal doorbrak. Hiernaast een afbeelding van een blad uit het manuscript, geredigeerd door Eliot's vriend Ezra Pound.



The Waste Land op Poetry



Beluister The Waste Land op Gutenberg Project



Kiki Coumans in 8weekly over de vertaling van Paul Claes



Stad en Land

Masereel_01Geschiedenis TV toont in samenwerking met Poetry International een week lang documentaires over het thema 'Stad en Land'. (O.a. de klassieker Die Sinfonie der Großstadt uit 1927 van Walther Ruttmann). Poetry vindt plaats van 7 t.m. 13 juni in de Rotterdamse Schouwburg. Er wonen nu voor het eerst in de geschiedenis wereldwijd meer mensen in steden dan op het platteland. Poetry besteedt aandacht aan wat deze kentering voor de poëzie kan betekenen.



Masereel_02Afb. boven: Frans Masereel, Spleen, houtsnede, 1924



Afb. beneden: Frans Masereel, Le baiser, houtsnede, 1924



vrijdag 6 juni 2008

Vrede op vrijdag

John ist gestorben und Jimi ist tod; für die Armee wird jetzt wieder geworben! (Brecht, Kanonensong).



1969, Toronto en Woodstock:



Live_peace_in_toronto_5



John Lennon - Give Peace a Chance



Jimi Hendrix - Star Spangled Banner



Afb: LP-hoes John Lennon and The Plastic Ono Band, Live Peace at Toronto



donderdag 5 juni 2008

Grand Paris

Sarkozy wil een nieuw stedenbouwkundig plan voor Parijs, ínclusief de banlieus. Daarmee treedt hij in de voetsporen van Napoleon II, die halverwege de 19de eeuw Haussmann aan het werk zette. Tien stedebouwkundigen, waaronder Roland Castro, Jean Nouvel, Richard Rogers en Winy Maas, werden uitgenodigd op het Elysée.



L'empéreur Sarkozy liet al eerder weten dat hij niet gecharmeerd is van goedkope bebouwingen als in Shanghai. Hij noemt architectonische schoonheid een culturele en een humanitaire zaak van de eerste orde, lees ik in de NRC. Zou hij smaak hebben? Naar de NRC is het moeilijk doorlinken. Hier een stukje in Le Monde.



woensdag 4 juni 2008

Putpoëzie

Img_0006De bouwput voor het nieuwe Centraal Station in Rotterdam. Aziatische toeristen zoeken vertwijfeld een uitweg. De westerse bewegwijzering begrijpen zij niet. Zij weten nog niet dat zij zich in de doolhof van het bouwterrein bevinden. Op de blauwe keet prijkt subtiel een versregel van Hans Lodeizen.



Img_0005Kunstenaar-vormgever E. Jan Grolleman richtte enige jaren geleden de stichting Thuis langs het Spoor op. Deze week stoffeerde hij de bouwput met poëzie. Poetry International leverde 25 dichtregels, o.a. van dichters die tijdens het aanstaande festival (v.a. 7 juni) aanwezig zullen zijn. Hans Lodeizen zal er wel weer niet bij zijn.



Allemaal steden
de stad weifelt over de huizen



de morgen vaart over de daken
de stad binnen
de zon staat op tussen de huizen
onder carillonmuziek
de mensen wandelen in het donker
als het elf uur is



de zon spoelt aan op de daken



aan het strand van de verten
ligt de stille zee der lucht
waarin het schip van een kerktoren
flikkert



in de buik van de stad
drinken wij koffie



en de stad zeilt verder.



Hans Lodeizen
Uit: Het innerlijk behang
G.A. van Oorschot Amsterdam 1950



dinsdag 3 juni 2008

Darwin's schildpaddensoep

DarwinAfgelopen zondag in diergaarde Blijdorp passeerde ik in een van de oude Van Ravesteyn-paviljoens wat goedbedoelde, maar amateuristisch opgezette 'decorstukken': quasi 19de-eeuwse ladenkasten met dode vogeltjes enzo. Uit omringende teksten bleek dat dit iets te maken had met Darwin's Galapagos-avontuur. Jammer eigenlijk dat zo'n diergaarde, die zich wel degelijk profileert als educatief centrum, niet samenwerkt met het natuurhistorisch museum. Daar zou een format voor kunnen worden bedacht.



Vooruitlopend op de 200ste geboortedag van Charles Darwin én de 150ste verjaardag van The Origin of Species, schrijft de Londense geneticus Jones een alleraardigst stukje in The Wall Street Journal. Hij vestigt hij de aandacht op The Voyage of the Beagle. Tijdens de vijf jaar durende reis, was Darwin slechts vijf weken op de Galapagos-eilanden. (Wist u dat?, ik niet). In tegenstelling tot Darwin's latere verhandelingen, is The Voyage ook nu nog soepel te lezen.



Jones: "The Voyage of the Beagle, sings. Its language is that of a young man intoxicated by the tropics (To a person fond of natural history, such a day as this brings with it a deeper pleasure than he can ever hope to experience again).



On the island of James he 'lived entirely on tortoise meat . . . the young tortoises make excellent soup.' In those lumbering creatures, Darwin saw, without realizing it at the time, his first hint of evolution, for animals from James were subtly distinct from those on Indefatigable and Albemarle nearby. In a rare conjunction of taxonomy with gastronomy, he noted that the James specimens were 'rounder, blacker, and had a better taste when cooked' -- which at the time seemed little more than a curiosity but was in fact his introduction to the biology of change."



Prof. Jones over Darwin's reis



Darwin online



zondag 1 juni 2008

Blijdorp en Van Ravesteyn

Img_0033Sinds 1991 is het oorspronkelijke ontwerp van Sybold van Ravesteyn opgenomen op de monumentenlijst van Rotterdam. Diergaarde Blijdorp beschouwde Van Ravesteyn als zijn omvangrijkste werk uit de periode 1930-1940, en ook als zijn levenswerk.



Voor mij is een bezoek aan Diergaarde Blijdorp allereerst een bezoek aan Van Ravesteyn. Ik bezocht de dierentuin voor 't eerst met mijn vader in 1960. Later met vriendjes (tas met mariakaakjes en een fles limonade kregen we mee). Natuurlijk, olifanten, zeeleeuwen, giraffen: allemaal aardig. Maar vooral de bouwsels van Van Ravesteyn bleven op m'n netvlies. En verdomd, elke keer als ik er terugkom is Van R. voor mij het hoogtepunt. In de jaren zeventig als kunstacademiestudent. Met m'n kleine broertje. Met m'n kinderen. En ook vandaag weer met m'n ouders + rest van de familie. Dankjewel Sybold!



Voor zijn barokke tierelantijnen en beelden, werkte Van Ravesteyn samen met kunstenaars. Om het betaalbaar te houden gebeurde de uitvoering in die tijd vaak in beton. Ik weet helaas te weinig van de stijlkenmerken om de gevleugelde dame met eenhoornen op de foto aan iemand toe te kunnen schrijven. Kuilenburg. Uiterwaal? Zoek ik nog wel 'ns uit.