maandag 29 september 2008

Ding bij de Bij

Het gebouw De Bijenkorf van Marcel Breuer en het plastiek van Naum Gabo zijn iconen van het na-oorlogse modernisme in het Rotterdamse stadsbeeld. Gabo's plastiek, door Rotterdammers ook wel 'Het Ding' genoemd, moet nodig worden gerestaureerd. Naar verluidt gaat dat in de komende maanden eindelijk gebeuren. Het gebouw en het plastiek, ooit eigendom van De Bijenkorf, zijn sinds enige jaren in het bezit van een vastgoed-beleggingsmaatschappij. Hierbij wat foto's, die ik vanmiddag maakte.



Img_0031 Img_0022 Img_0027 Img_0036



Noordereiland - 2

Img_0109 Img_0137 Img_0175 Img_0214



Noordereiland - 1

Img_0055De kunstenaars van de N.E. Studio's op het Rotterdamse Noordereiland hielden dit weekend hun open dagen. Ik bewonderde er het werk van een van mijn loopmaatjes, de fotograaf Arie van der Waal. Verder was ik getuige van een discussie o.l.v. kunsthistorica Marlite Halbertsma over de (financiële) waardering van kunstenaars in de samenleving. Tot slot ontmoette ik Anne Wenzel, die ik ooit  in haar atelier interviewde toen zij nog niet zo bekend was. Zij bleek teleurgesteld dat ik dat interview nooit heb gepubliceerd. Tja, ik ook.



Afbeelding: fotoreeks 'Berichten van hemzelf'' van Arie van der Waal



zaterdag 27 september 2008

Talenstudie in het land met de VOC-mentaliteit

Studenten Frans aan de UvA, die het onderstaande gedicht niet begrijpen, kunnen desgewenst vertaling en tekstverklaring bij mij opvragen. Bovendien zal ik graag uitleggen wie Jaques Prévert en Yves Montand waren.



TEKENT ALLEN DE PETITIE TEGEN DE VERLOEDERING!



RED DE TALEN



Het Mooiste Herfstlied

Les feuilles mortes, het beroemde gedicht van Jacques Prévert, werd op muziek gezet door Joseph Kosma en in 1946 voor het eerst gezongen door Yves Montand. De opname hierbij betreft Montands optreden in het Olympia in juni 1990.

C'est une chanson, qui nous ressemble
Toi tu m'aimais et je t'aimais
Nous vivions tous, les deux ensemble
Toi qui m'aimais moi qui t'aimais
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable les pas des amants désunis



Oh! je voudrais tant que tu te souviennes
Des jours heureux où nous étions amis
En ce temps-la la vie était plus belle,
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle
Tu vois, je n'ai pas oublié...
Les feuilles mortes se ramassent à la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Et le vent du nord les emporte
Dans la nuit froide de l'oubli.
Tu vois, je n'ai pas oublié
La chanson que tu me chantais.



C'est une chanson qui nous ressemble
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous les deux ensemble
Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.



Les feuilles mortes se ramassent a la pelle,
Les souvenirs et les regrets aussi
Mais mon amour silencieux et fidèle
Sourit toujours et remercie la vie
Je t'aimais tant, tu étais si jolie,
Comment veux-tu que je t'oublie?
En ce temps-la, la vie était plus belle
Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui
Tu étais ma plus douce amie
Mais je n'ai que faire des regrets
Et la chanson que tu chantais
Toujours, toujours je l'entendrai!



C'est une chanson qui nous ressemble
Toi, tu m'aimais et je t'aimais
Et nous vivions tous les deux ensemble
Toi qui m'aimais, moi qui t'aimais
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment
Tout doucement, sans faire de bruit
Et la mer efface sur le sable
Les pas des amants désunis.



dinsdag 23 september 2008

Pauline's kijk op kunst

Pauline van der Vorm schrijft deze maand elke dag over een kunstwerk dat momenteel ergens in Nederland wordt geëxposeerd. 'Een kunstenaar kan door middel van een beeld iets uitdrukken over diens zingeving, maar de kunstwereld als geheel doet dat ook door kunstwerken te plaatsen in een groter kader, bijvoorbeeld in het kader van een tentoonstelling, waardoor deze op andere wijze betekenisvol kunnen worden'. (Bron: Galeries.nl).



Pauline van der Vorm op Galeries.nl



zaterdag 20 september 2008

100 Jaar Hofbogen

Img_0034De Hofbogen bestaan 100 jaar. Ik bedoel het prachtige laat-19de-eeuwse, twee kilometer lange, luchtspoor in Rotterdam-Noord. Wim Wiegmann van Kennis Werkt maakte vandaag opnamen voor zijn film 100Xuitzicht. Hij interviewde 100 bewoners over hun uitzicht op het spoor en informeerde naar hun mening over de toekomstige bestemming ervan. Een groepje jonge dansers moest de aandacht trekken van de bewoners. Ik mocht daarbij figureren als mimespeler. Tijdens het grote jubileumfeest op 4 oktober, zal de film worden vertoond. (Info: de Hofbogen).



vrijdag 19 september 2008

Friday Nite JAZZZzzz



Paris 1959: A NIGHT IN TUNISIA (Dizzy Gillespie)



Art Blakey, Wayne Shorter, Lee Morgan, Jymie Merritt, Walter Davis Jr



maandag 15 september 2008

Caos calmo

Img_0017Na de dood van zijn vrouw bekommert de succesvolle zakenman Pietro (Nanni Moretti) zich primair om zijn dochtertje. Hij brengt haar naar school en wacht op haar in het parkje voor de school tot zij weer naar buiten komt. Het plantsoen symboliseert Pietro's gedragswijziging. Wat zich in zijn hoofd afspeelt wordt weerspiegeld in de 'kalme chaos', die dergelijke pleinen kunnen typeren.



In gedachten somt Pietro de vliegtuigmaatschappijen op, waarmee hij ooit heeft gevlogen. Hij komt er niet helemaal uit en belt zijn secretaresse om nadere informatie. Pietro's ongewone gedrag gaat, meer dan over rouw, over zelfonderzoek en stellingname in de wereld. Als je goed kijkt is Caos calmo een politieke film. Soms moet men 'niets doen' om tot daden te komen.



Caos calmo (Antonello Grimaldi naar het boek van Sandro Veronesi) draait deze weken in de diverse filmhuizen.



Filmstill: Nanni Moretti met cameo Roman Polanski (l)



zaterdag 13 september 2008

Roomse kunst

M0De neo-romaanse HH Elisabeth en Laurentius-kathedraal in Rotterdam zal in de komende jaren worden gerestaureerd. Hard nodig, want het roest, schimmelt en bladdert er dat het een aard heeft. De basiliek werd gebouwd in twee fasen (1906-1908 en 1920-1922). Ontwerper is de architect P.G. Buskens, in Rotterdam o.a. verantwoordelijk voor het Atlantic Huis in het Scheepvaartkwartier.



M6_2Vandaag bekeek ik het interieur van de basiliek, dat een schat aan kunst uit het art deco-tijdperk herbergt zoals glas-in-lood van o.a. Trautweiler en het doopvont van P. Simonis en Jan Brom. Schilderingen van de kruiswegstaties en, in de apsis, Het Laatste Avondmaal zijn van Jan Dunselman. Dunselman bereikte een al M4fresco effect door te schilderen op de achterkant van linoleum. Zijn sterk gedateerde stijl doet denken aan de schoolplaten van Isings.



vrijdag 12 september 2008

Witte de With

In Rotterdam zojuist De Wereld van de Witte de With bezocht. Te kort en te snel om er iets zinnigs over te melden. Daarom alleen een foto-impressie.



Wdw_12



Wdw_10Wdw_01 Wdw_03 Wdw_05 Wdw_07 Wdw_08 Wdw_09 Wdw_14



PronkProfiel

Ben bezig mezelf wat meer op het www te profileren. Zodoende probeer ik bijvoorbeeld Hyves, Facebook en MySpace.



SO, PLEASE CHECK OUT:



EVERT @ FACEBOOK



EVERT @ HYVES



EVERT @ MYSPACE



EVERT @ PANORAMIO



EVERT @ FLICKR



EVERT @ LANTAREN/VENSTER



EVERT @ 8WEEKLY



EVERT @ EVERT PRONK IMAGES



woensdag 10 september 2008

Tournedos van de bil

Img_0073Estômago van de Braziliaan Marcos Jorge draait nu in de filmhuizen. De film verklaart langzaam maar zeker  de psyche van het hoofdpersonage. Deze Raimundo is een slungelige sukkel, die zich ontpopt als geniale kok. Maar deze film gaat eigenlijk helemaal niet over eten, maar over macht. En over wraak. Verschrikkelijke wraak.



Filmstill: Fabiula Nascimento (Íria) en João Miguel (Raimundo) 



Meer Moro

Moro_2George Vermij reageert op mijn stukje over de film Buongiorno, notte. Daarom nog iets over de achtergrond waartegen het Italiaanse Aldo Moro-drama in 1978 zich afspeelde.



Moro was de aanjager van een samenwerkingsovereenkomst tussen de zittende regeringscoalitie en de communisten. Die samenwerking werd feitelijk door niemand gewenst en door velen in binnen- en buitenland (NAVO) als een gevaar gezien. Moro's dood kwam goed van pas voor zijn politieke tegenstanders. Dat waren zijn eigen christendemocratische partijgenoten én de communisten.



Bovendien was er inmenging door internationale geheime diensten. George Vermij verwijst in dit verband naar Wikipedia, Operation Gladio. Zie hierin vooral het lemma '1978 Murder of Aldo Moro'.



dinsdag 9 september 2008

Het Diplomatieke Bouwen

De Amerikaanse Ambassade in Den Haag vertrekt uit het door Marcel Breuer ontworpen gebouw aan het Lange Voorhout. Over de architectuur van Amerikaanse ambassades in het algemeen en over het gebouw van Breuer in het bijzonder, gaf de Amerikaanse architectuurhistorica Jane Loeffler gisteravond een lezing in het cultureel centrum Stroom. Zij besprak o.a. de functionele en symbolische eisen waaraan ambassade-architectuur moet voldoen.



Img_0024Publiciste Tracy Metz leidde de avond en sprak o.m. met Duc Boorsma (Projectmanagement Huisvesting Buitenland, Min. BuZa). Deze lichtte de betekenis toe van architectuur in het huisvestingsbeleid van Nederlandse ambassades.



Cid_aj1151_bEigenlijk waren de begeleidende lichtbeelden het verrassendst. Er zijn ontzettend veel (ja logisch natuurlijk) ambassadegebouwen, waaronder geweldig prestigieuze. En niet alleen in rijke landen. Ook in de armoedigste derde wereldsteden zijn indrukwekkende gebouwen neergezet, ontworpen door belangrijke architecten. Gisteravond werd erbij gezegd dat dergelijke landen dit enorm op prijs stellen. Het zou betekenen dat zij door hun rijke Westerse broeders serieus worden genomen. Laat ik nou altijd gedacht hebben dat - zeker de doorsnee Amerikaanse ambassade - een statement vormt van militaire en economische overheersing.



Nu ja, als we er zorgvuldig mee omgaan blijven dergelijke gebouwen overeind. Ook als een ambassade vertrekt en het gebouw een nieuwe bestemming krijgt. De oude symboolwaarde - wat die ook geweest moge zijn - kan vervallen. Het prachtige gebouw van Breuer wordt inmiddels als architectuurhistorisch erfgoed gezien en mag als monument blijven voortleven. Het is wel te hopen dat er een goede, liefst culturele, bestemming voor wordt gevonden. De discussie daarover kwam gisteravond helaas niet erg op gang.



Stroom Den Haag



Building with diplomacy
The american embassy at Lange Voorhout in The Hague will leave the building designed by Marcel Breuer. Yesterday evening american architecture historian Jane Loeffler gave a lecture on american embassies in overall and Breuer’s building in particular. This lecture took place at the cultural center ‘Stroom’. Loeffler spoke about the functional and symbolic requirements on which embassy architecture has to comply.



Img_0024Editor Tracy Metz hosted the evening and spoke a.o. with Duc Boorsma (Project manager Housing Abroad, Dept. FA). Boorsma explained the meaning of architecture within the housing policy of dutch embassies.



Cid_aj1151_bActually most surprising were the accompanying images. There happen to exist a tremendous number (logically of course) of embassy buildings. Some of them are very precious. You don’t find them only in rich countries; impressing buildings has been situated as well in the most poorest cities of the third world. Often they are designed by important architects. Yesterday evening Loeffler added such countries appreciate this enormously; it should mean they are taken serious by their western brothers. (Well, I always thought that the average american embassy figures a statement of militairy and economic domination).



All right, if we handle them carefully, these buildings will be saved. Even if an embassy is leaving and the building will get another destination; the former symbolic value - whatever that might have been – can be cancelled. Meanwhile Breuer’s beautiful building has been considered as historic architecture heritage and will be alowed to remain as a monument. Hopefully there will be found a cultural destination for it. Onfortunately, yesterday a discussion about this subject didn’t quite start.



Stroom The Hague