Er is de afgelopen dagen veel geschreven over de Rotterdamse brandgrens. Nog even, een laatste keer. Dat gedoe van Adriaan Geuze met z’n Fallerische (Faller = modelspoorbaanspul) geraniumlandschapje op het Rotterdamse Schouwburgplein, en ook die lichtbundels van Jeroen Everaert, bevielen me niet. (Misschien zou een tv-programma ‘Kunst, kitsch of megalanomie’ grappig zijn). Nu ja, in Rotterdam (The Netherlands) blijft het kleinschalig, ook al lijkt het als altijd weer groot(s) bedoeld. Het kan erger. Ik verwijs in dit verband naar twee sites. Lees vooral over de ‘naïveteit’ van Leni Riefenstahl en zie de kitscherige statements van Gert Hof (1951) over zijn eigen werk. Voor wie volgend jaar wegens de Olympics naar Beijing afreist: ook daar valt Hof ter plekke - al voor de tweede maal - te bewonderen.
Kitsch en de massa. Clement Greenberg schreef in 1939: 'Kitsch verandert uiterlijk, maar blijft inhoudelijk hetzelfde; het bestendigt het contact van de dictator met de volksziel' (vert. ep). Maar, ach meneer Greenberg, ook qua vorm is er intussen niet zoveel veranderd hoor. We hadden er een halve eeuw voor nodig de overeenkomsten tussen Hitler, Stalin en Mao te ontdekken. Ook tussen de Olympische spelen Berlin 1936 en die van 2008 in Beijing is het verschil te verwaarlozen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten