Volgens Michelangelo bevat een stuk steen reeds de - door God ontworpen - figuur, die alleen nog - door de kunstenaar - moet worden bevrijd. Analoog aan deze opvatting stelt de Deense kunstenaar Jesper Just (1974), dat locaties intrinsieke verhalen bevatten. Just (spreek uit: ‘joest’) bedient zich van video en film om zijn artistieke denkbeelden te verwezenlijken. Hij toont daarbij een opvallende voorkeur voor stereotiepe film noir-locaties, zoals parkeergarages, daken, verlaten haventerreinen. De genius loci van zo’n plek voorspelt Moord & Doodslag, Beroving & Verkrachting. Maar Just gebruikt die filmclichés vooral om dergelijke verwachtingspatronen te beïnvloeden en te doorbreken. Onverwacht wordt een sentimenteel - kitscherig - lied ten gehore gebracht, een verleidelijke dans uitgevoerd. Maar ook, als metafoor van de hersenspinsels van zijn vaste protoganist (Johannes Lilleøre), zet Just een dozijn, agressieve klanken uitstotende, koorleden hand-in-hand op een dakrand. Verbaasd zie je hoe zij uiteindelijk (nog steeds hand-in-hand) de diepte kiezen. Daar komt dan tóch De Dood nog even langs, zij het op onverwachte en ongebruikelijke wijze. (Foto: It will all end in tears, © Jesper Just 2006).
Gisteravond, tijdens de opening van zijn eerste solo expositie in Nederland, werd Jesper Just (l.) geïnterviewd door Chris Keulemans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten