donderdag 7 mei 2009

Berlin 2 - Alexanderdag

3508825168_2789dacafa_o1Elke ochtend gebruik ik een bescheiden ontbijt in Café Laude op de driesprong Tor-Chaussee-Friedrichstraße. Ik kijk uit op het apartementengebouw waar Wolf Biermann ooit woonde en waarin zich nu een Greenpeace kantoor bevindt. De koffie is goed en goedkoop en ik bijt graag in zo'n kleffe Berliner bol - hier overigens Pfankuchen genoemd.



3511496088_eded61a5de_o Vandaag ben ik vooral op het Alexanderplatz en omgeving. Is het Potsdamerplatz een eigentijdse kapitalistische vergissing, de vernieuwing van Alexander was destijds een socialistische Irtum. Dat is ook vandaag nog goed navoelbaar. De kapitalistische innovaties maken het niet beter. Wel anders. Zum Beispiel de kersverse shopping mall 'Alexa': een grote rode pukkel in quasi art deco.



Img_0003Ik heb geen behoefte aan een lunch bij MacDo, KFC of een van de overige onvoorstelbaar unheimliche eetgelegenheden. Dus graai ik wat salade en brood uit een supermarkt en zet mij op een bankje aan de voet van de Fernsehturm. Binnen vijf minuten willen twee bedelaars mij graag kennen leren; een roma-vrouw met haar dochtertje en vervolgens een punker met kettingen aan z'n kniebroek. Beiden zijn beledigd dat ik ze - (hallo hee, lijk ik op Rockefeller?, why the fuck denk je dat ik hier een vette salade in mijn hoofd zit te stoppen?) wegstuur.



Kopie_van_img_0053Verderop aan de Spree strompelt een echtpaar moeizaam omhoog over het binnenterrein van de Nederlandse ambassade. Behalve het verbergen van de entree (ook hier weer) bezorgt Koolhaas de bezoekers lichamelijk leed langs luie trappen en ongemakkelijke taluds. Vanaf een grote tegen een binnenwand gesjorde foto kijkt Alexander lachend toe. 



Kopie_van_img_0478Op weg naar mijn logeeradres in de Torstraße, koop ik nog wat spulletjes bij een kruidenier. Een dertiger in fleurig kleuter-ensemble (oranje driekwart broek, gebreid hemd en dito muts in dezelfde afstotende kleur) staat erop mijn boodschappen (ca. 6 euro) te betalen. Luistert niet naar mijn protesten, stelt zich voor als Alexander - nomen est omen -, schudt me vriendelijk de hand en laat me verbijsterd achter.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten