woensdag 6 mei 2009

Berlin

Sbahn_bij_hackescher_markt_2Baudelaire kon slechts in zijn eigen stad flaneren. De voorwaarde voor flaneren is immers dat je op bekend terrein bent. Je mag niet echt verdwalen. Maar je hebt van tevoren geen route uitgestippeld. Of misschien heb je wel een programma bedacht, maar daar wijk je - al flanerende - van af. Je laat je verrassen. Je laat je leiden door wat je onderweg tegenkomt. Maar ook weer niet helemaal. Je blijft zelf kapitein. De elementen kun je niet negeren, maar je bepaalt zelf de koers, ook al moet je die soms bijstellen.



TorstrasseIk bezocht Berlijn nooit eerder. Had enkele maanden geleden nog geen flauw benul van het stratenplan. Had slechts een vaag idee van een versperring, welke zich ooit van Noord naar Zuid door de stad meanderde. Door veel te lezen, beeldmateriaal en vooral doordat ik Google Earth bijna dagelijks bestudeerde, doorkruis ik nu de stad zonder kaart en zonder iemand de weg te hoeven vragen. Ik weet voortdurend waar ik me bevind en hoe ver / hoe lang het bijvoorbeeld nog lopen is naar de Fernsehturm. Het is een merkwaardige ervaring. Wat zou Baudelaire hiervan hebben gevonden?



Kopie_van_img_0314_2Baudelaire a pu flâner seulement dans sa propre ville. En effet la condition pour flâner c'est qu'on se trouve dans le domaine connu. C'est défendu de s'égarer véritablement. Mais d'avance on n'a pas jalonné d'itinéraire. Ou, peut-être, on a imaginé bien un programme, mais on là cèdes - déjà flânants - de fini. On se laisse surprendre. On se laisse mener par ce qu'on rencontre en cours de route. Mais aussi non-entièrement. Soi-même on reste le capitaine. On ne peut pas ignorer les éléments, mais pourtant soi-même détermine le cours, même si on doit parfois le réviser.



Img_0383Moi, j'ai fréquenté Berlin jamais. Il y a quelques mois, que j'avais aucune notion du plan de rue. Seulement j'avais une idée vague d'un barrage par la ville, serpenté du nord au sud. En lisant beaucoup, matériel visuel et surtout que j'ai étudié presque chaque jour Google Earth, je sillonne maintenant la ville sans la nécessité d'une carte et sans la nécessité demander quelqu'un la route. Continuellement je sais très bien où je me trouve et comment loin / comment longue, par exemple, il me reste à promener vers le Fernsehturm. C'est une expérience remarquable. Que Baudelaire aurait-il en pensé?



Geen opmerkingen:

Een reactie posten